KİMSESİZ YÜREKLER MEZARLIĞI...
Ketum hazanda saklý hüzün
Hüzün yakamda sarkýk gözleri bilinmezin
Þiire tamah eden aþk
Gölgeli varlýðýnda kutsal bir rabýta
Sencileyin bir düþ mevsiminde
Düþen gözden her yaþta saklý maviden
Uðultusu þehrin
Sabah sefasý bilindik bilinmedik
Görkemli sevgilerin atýl haznesi
Nadasa býrakýlan her yeminde
Örülü saçlarý yenik düþmüþlüðün
Maruzatý sevecen bir iklim
Ýkilem yüklü benliðin…
Surdan kaleleri
Sýrlara gömülü aþkýn
En içten o kayýp öznesi
Lacivert bir þiir iken savrulan
O veryansýn
Tedirgin yüzümde dolaþan gölgenin
Alamadýðým nabzýnda
Göðe attýðým her çentiðin
Peþine düþtüðüm
Yarým aðýz bir mutluluk adeta
Vedasý günün
Ömre kýlýf biçenlerin
Sezisinden uçar gelir de rabýtasý renklerin.
Kurusýký bir tebessüm
Ellerimden kayýp giden
Reçinesi sür git hayallerin de
Nifak sokulasý o tedirginliðinde
Aþka ýrak yetim vecizelerin yankýsý
Dirilir de dirilir yüreðin izbelerinde
Göle çaldýðým maya
Aþkýn vasýfsýz sýrlarýna
Sunduðum her y/ama
Elbet hüzün hýrkamda saklýdýr serlerim
Yemin billah yere göðe
Ahtým olsun ki
Hiç mi hiç öncesinde
Sevmemiþtim ben ýrak düþleri.
Kendimden çýktýðým yola
Varamadýðým o uzak yakasý þehrin
Külbastý vecizeler
Sefer tasý çocukluðun
Ýp atlarmýþçasýna
Sektiðim matem ve mahrem yüklü
Yalnýzlýðýn içimde kalan ukdesi
Sedef hecelerle bezeli kitaplýðýmýn
En üstteki rafýna dizdiðim metinlerin
Bir solukta bitip de esen salasý
Þimdi muteber bir ölü olmayý diliyorum Mevla’mdan.
Yaþadýðým kadar yalnýzlýðýn
Sefasýný sürdüðüm
Ýçine gömülü her vedadan da
Aþýrýyorum seni ve bilinmezliði
Verilen her hüküm
Günü de öldürüp içime gömdüðüm
Belki bir gül ’dür diye
Uzaktan kokladýðým aþka
Sür git hezeyan yükleyen iblisin de
Þerrine okuduðum lanetin
Nasýl da uzaðýndayým
En az uzaklýðým mutluluða
Karambole giden sözcüklere sýzan acýmla
Gömsünler beni kimsesiz yürekler mezarlýðýna.
Hani olur da sarýlým mezar taþýma
Aþký dilenen her satýra da bir nida savururum
Göðün endamý
Bulutlarda saklý þafaðý
Küstüðüm dünyada
Kala kaldýðým bir baþýma
Nihayetinde kavuþtuðum
Hidayetin sancaðýna
Aþk diye düþüp de yola
Eriþtiðim o Ýlahi Mecra ki varlýðýndan
Bir haber kimse
Etmediði eziyet de kalmamýþken niyazýma.
Þimdi süslüyorum yeri göðü
Kat çýktýðým manevi dünyamda
Solan tüm sýrlarýmý da koruyup kollasýn Rabbim
Merasimi ölümün hiç mi sýzlatmadý geride kalan
Hüzün deryasýnda saklý tuttuðum bir ferman ki
Tasý taraðý toplayýp veda ettiðim
Dünyanýn nazarýnda
Kimin gözünden neye düþtümse
Ne tek ukde ne de yas ve yaþ saklýdýr geride
Tapýndýðým Ýlahi Aþka þükürler olsun
DOSTLARDAN ÝNCÝLER...
Deðil midir ki muradý
Aþk_ý vuslat her kulun
Ölüm binektir, dünya gurbet
Ýlmek ilmek dokuyorsak ömrü
Elbette çaðýyoruz ölümü
Veren sensin, alacakta sensin elbet
Þükür Rabbim Þükür
Ölüm ne güzel nimet............teþekkürler sevgili Asude Vuslat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.