ben sende erken bittim olmamalýydý bu deðildi anlamýn sen bende her þeydin solmamalýydý sonsuza dek açanlarýn..
artýk ben de bir hiçtim, kabullendim olanlarý.. gülüþünde solan renktim, yok saydým kalanlarý.. nasýl tasvir edebilirim gözlerinden akanlarý?
kokunda bir cennet saklýyorsun bense ilelebet a’raftayým. Firardayým, yasaklýyým. Solunda en sona saklýyým. Bir baþkadýr sevdanýn ahengi hangimiz akýllý, hangimiz deli?
son sözlerin lâzâ gibi deldi geçti. düþmüþken bu inkýraza, söyle kim kurtarýr bizi? senden gelen her mânâ ihtiþam verir, sensiz âlem tefessüh eder yokluða! kurtar ýzdýrabýmdan yeni gün çiçeði..
kýrýlýr her düþümde yýrtýp attýðýn sayfalar, kimse bilmese bile beni ruhun anlar söyle, yetmez mi aldýðýn intikam? yaram derin hâlâ ve ayný gam, tuttuðun yolda sonsuz mutlu ol unuttuðun adamý sardý betimsiz efkâr..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Faruk Pehlevi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.