saçlarýný savuruyorsun kýrýlýyor içimde binlerce kelebek kanadý
ýssýzlýðým kendine çarpýyor aralýksýz his tanýmadýðým kadar dogmatik
oyun oynadýðýmýz yalýn ayak koþtuðumuz toprak üzerinde çýrçýplak adamlýðým ben mi yalnýzým sen mi geri çekilmiþtin unutmuþum koþabilsem savrulsam rüzgarýnda insem yine gözlerine ulu orta bir seviþme! sýradan olmayan saçlarýn düþ kapaný takýlýyorum her gece aklýmda besliyorum militarist bir iþgalciyi bahçedeki salýncak evdeki kanepe alçakça vuruyor kafama saat on ikiye on kala rezillik can damarýmda artýk zihnimden çýkmalýsýn mia!
soluðunu kessem boðsam ellerimle bu hayali ellerin ne güzeldi kýrmýzý ojelerinle...
daha derine inebilsem kararýyor sana adanan akþam bir kibrit çaksam yanan mumun fitiline öfkem gölgeye vuran geceye isyaným ýþýðýn yolunu kesiyor yine bir dalga mehtabýn rengi hep ayný tonda bu nasýl bir masal düþüp duruyorum senden durmamalýsýn sevgilim uçurumun kýyýsýnda ard arda düþüyor benliðim aç bir martý didikliyor sonra zihnimi kýyýlarým iþgal artýðý sýradan sözcükler tesirsiz kalýyor ince harflerle konuþsam belki durur bu uðultu hep susuyorum mia
þapka çýkartýyorum güvertedeki sana bu kadar uzun sürer mi beklenti gelmedin geriye gözlerine bakamadan uzaklaþtý o silüet dönemiyorum baþka yöne kaldýrýmda sürükleniyor adýmlarým yürüdüðüm yer boþ köþe baþý bile sapmýþ kendinden her adres yanlýþ her yol sana çýkýyor bunca enkazý nasýl býraktýn bana körebe yoktu bu oyunda oysa sen öyle saklandýn ki bulamýyorum mia!
kahkaha atýp güldüðümüz o günü anýmsayýnca dölünü hunharca býrakan yalnýzlýk basýyor inadýna baðrýma
gidenin dönmediði kalanýn görmediði o yerdesin mutlu musun? peki biz mutlumuyduk? hani erdemli hallerimiz boþluða basma eylemi benimki