sözler harflere dolandý düðümler attý boðazýma vakit gece gök zifiri karanlýk içimin deryalarý dalgalandý ben rüzgarýma kulaç attým her atýþ bir pembesi hayal bulutu üfledi evrene sema karayla toz bulutu arasýnda griye çaldý sanki içimi benden aldý azar azar nefesin soluðunda ay’ýn dolunayýnda tüy gibi hafif yaprak gibi naif gölgemin gölgesi yol aldý yanýmdan uzaklaþtýkça gözlerim seyirdi bir his belirdi içimde giden kimdi ne eli elim ne dili dilim ne gözleri gözüm yaban bir vatan’daþ hiç tanýmadýðým bir uyruk baþka bambaþka topraklarým kendime bile yaban öyle dýþardan baktým kendime o’da ardýnda býrakýp gitti tüm sevdiklerim gibi içim içimden buhar oldu gitti... Sibel Karagöz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.