yine bir gece yine özlem’in kapýsý açýldý gök Iþýl Iþýl lambalarý elinde odama doldu öyle elsiz ayaksýz yalnýzlýðýmla beni baþtan aþaðý süzdü öyle daldým ki göz göze deðmiyor söz söze iliþmiyor kimse konuþmadý kimse duymadý da söylenmemiþ sözler odada cereyan soðuk bir y’el esiyor birbirlerine çarpýp çarpýp harflerine bölünüyor o kadar harf kalabalýðý içinde oturduðum sandalye küçüldü küçüldü masam büyüdü büyüdü ben yalnýzlýðýmýn gölgesinde pýstým zerre-i misket kursaðýmda yumru özledim diyemedim desem de duymazdý dili lal dudaðý çatlak kulaðý saðýr kime bu özlem Sibel Karagöz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.