Bu þehri avucumun içi gibi biliyorum. Avucumun içinden bir býçak gibi geçiyorsun Suyuna baktýðýn boðazýn tuzuna basýyorum Kalbimi. Sana ne üflendiðini unutma. Daðlar insandan daha zordu; unutma. Bütün denizler mürekkep olsa da... Unutma! Anýlmaya deðer bile deðildin; hatýrla Bizi neyin deðerli kýldýðýný unutma. Bin yýl aslýnda bir gündür unutma. Yeryüzünde ne haldeydin diye sorduklarýnda Yolu açanlardandým demeyi unutma
Bedeni fahiþeleþenlerle deðil Ýmaný fahiþeleþenlerle olan kavgayý býrakma
Biz buraya ait deðiliz ; unutma! Yolunu kaybetmekten korkma Yoldaþlarýný kolla ; savrulma! Tam içine bak yüreðinin. Korkma.
Üç defa söyle bunu kendine Sýrrý koru. Sýrrý koru Sýrrý koru.
B e n i U n u t m a!
Kadir Bal / Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
kayıpkentli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.