kulaklarýmda sesin ufkumda gök maviden al’a ,al’dan turunca yavaþ çok yavaþ akýþla gün gece kavuþmasýydý gök telaþta yýldýzý yoldaþý sýrada izledim izledim kirpik düþ’te repliklerini sýralýyorum tekrarlar tekrardan kayýyor samanyolunda... uzak dedin uzak elim uzanmaz kolum sarmaz keþke keþke topraðýna sarmaþýk yüreðine begonvil keþkeler dedim uzak deðil uzak ne ki ? kilometre mi ? toprak mý ? eþik mi ? deðil deðil ! gözlerimi kapatýyorum ferimdesin anýlarý yokluyorum burnumun direðindesin kazaðýný ,montunu giyiyorum tenimde canýmsýn þiirimin içinde dýþýnda gizli özne’l us’umun sesinde telinde belirli nesnel tüm’ce yürüyorsun günsüz gecelerce... biri uzak mý dedi ? içimden yakýnsýn yakýn ‘ma þiirim mýsra mýsra döküldün yine eylül ‘e öykünerek el’e dize dövünerek Sibel Karagöz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.