günü kavuþmalara býraktým ser’i düþ bulutlarýna, bulutlar dile geldi ele geldi de cümle’si devrik tümceleri dizdiler atlas göðe önce anlamadýðým bir dil dedim sonra fýsýltýlar geldi gaipten kulaklarýmý týrmaladý yüreðimi hançerledi sözler yürüdü gam bürüdü iþte o saatten sonra ben ben deðildim oda duvara ,duvar kapýya kapý cama ,cam suratýma fýrlatýyor harfleri harflerin her biri kama’larca ciðerime yüreðime deðiyorda gözlerimin altýndaki torbalara imza atýyordu oysa göz altý torbalarým üryan ceplerine kadar dolmuþtu bütün ceplerden ayný yük’lem dökülüyordu, “unuttum “ bu yetti gerisi hep baþka bambaþka bir dil... Sibel Karagöz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.