................LEYLİ VÜ MECNUN.................
Giderken umarsýzca,yürekte bir sýzýyla,
Bir el deðdi omzuma ,ah! olanca hýzýyla,
Meczup bir bedeviymiþ,ürküttü biraz beni,
Lakin belli etmedim,titreyen bu bedeni,
Dedi: “Nereye böyle? Verilmez mi bir selam?”
“Kusura bakma yoldaþ,dilimde yoktur kelam…”
Dedi: “Sýkýntýn nedir ,anlat hele pirine;”
“Adým Kays’dýr üstadým, Mecnun diye biline…”
“Söyleyecek sözüm yok, yitirmiþim yarimi”
“Bu gönül iflah olmaz,bulamazsam Leyli’mi”
Anladým dercesine,salladý baþýný pir;
Dedi: “Unut Leyla’yý,buyur hak yoluna gir”
“Leyla’nýn yolu haktýr,baþka yol uymaz bana”
“Sevdanýn yolu tektir,dönmek yakýþmaz bana"
“Günaha girme” dedi, “Devþir aklýn baþýna”
“Kýzdýrma yaradaný,bakmaz gözün yaþýna”
“Cehennem ateþi mi,korkutacaktýr beni?”
“Gönüldedir ateþim,öldürecektir beni…”
Dedi: “Benden bu kadar,aklýn bunu düþüne”
“Hakk seni ýslah etsin,var git kendi iþine”
Ayrýldýk bedeviyle,gitti kendi yoluna,
Yýðýldým oracýkta,baktým saðým soluma,
Heyhat! Çölün ortasý, yapayalnýzým burda,
Yem olmayalým Yarab!, kuþ ile vahþi kurda…
Leyli’min aþký geldi,allahtan ki aklýma,
Ýsmini dua ettim,dilimde en saklýma,
O da ne! Gök gürledi,birden bire bir yaðmur,
Yer gök kapkara oldu,bastýðým her yer çamur,
Bir ilahi ses duydum,benliðimde bir yerde,
Nutkum tutuldu,þaþtým, gözlerimde bir perde…
Dedi: “Kays özüne dön,ne olacak bu halin?”
“Rabbin hoþuna gitmez,bu isyankar ahvalin”
“Topraktan yaratýldýn,ve ona döneceksin”
“Hak yolunu unutma,doðruyu göreceksin”
El,ayak tutmaz oldu,benzim soldu gül gibi,
Ta derinden sarsýldým,birden yandým mum gibi,
Ýlahi aþk iþledi,yüreðe katre katre;
Huda’yý düþünürken , ol Leyli’m düþtü hatra…
Dedim kendi kendime, güzelliði fanidir,
Onu da Hakk yarattý, Hakk’ýn yolu bakidir…
Gözden yaþlar süzüldü,binlerce tövbe ettim,
Yakardým Allahýma, onun yoluna gittim…
Dua ettim affetsin,alsýn beni yanýna,
Ondan ala yar mý var ,bu periþan canýma?
Ah! yemeden,içmeden, gece gündüz çöllerde,
Bitap düþtüm aðladým,onsuz yaban ellerde…
Aðlarken ben aþk ile,bir güzel çýkageldi;
Sildi gözüm yaþýný,elimi tutuverdi…
“Sen de kimsin ey güzel? senin burda iþin ne?”
“Çöller tekin deðildir,soysuz düþer peþine”
Dedi: “Yarim ben Leyla’n,tanýmadýn mý beni?”
“Ýþte yanýna geldim,çok seviyorum seni”
Dedim: “Seni göremem,gözlerimin yok feri”
“Benim yarim Allah’týr, var git köyüne geri”
“Aslolan yaradandýr,hacet yok baþka söze”
“Sýyrýlalým dünyadan,sarýlalým bir öze”
Onlarýn hikayesi,dolaþýr dilden dile,
Bu aþk ölümsüzleþir,saplanýr durur dile…
Leyli vü Mecnun olur,onlarýn hikayesi,
Bize düþen sadece,vakanýn tahkiyesi
Ayþe der ki: “Üstatlar! ,elimden gelen budur…”
“Tek hakikat Huda’dýr ,gönül mimarý o’dur… “
(19/07/2008-ANKARA) (A-Y)
*** bu benim 25. þiirimdi ve nice 25. þiirlerde buluþmak dileðiyle.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.