İLHAM VE ŞAİR...

Düþ mektebinde aldý diplomasýný gerçekler
Hüzün iken sirayet eden
Can çekiþen i mgelerden de aldý payýný mevsim
Þerde yüklü hayýrla düþtü yola þair
Göðün kýrbacý þimþekler
Billurdan yüreði bulutlarýn
Nasiplendiði nice þiir ve ferman
Kýt kanaat geçinen diri bir gölge gibi
Azýðýný bildi ve þükretti
Ötekileþtirilen hangi düþse
Aslýnda gerçeðin ta da kendisi.

Mevsimdi kimi zaman ilhamý þairin
Bazen gürleyen gökte konuþlu gözleri
Sefasýný sürmekse aþkýn
Bilemedi aþkýn ve âþýklarýn tükendiðini
Sevdi de kendince ve delice
Bir seyyah yürek ki
Aþkýn esintisinde
Kýble bildi özlemi
Naçar kalan benliðine geçmezken sözü
Sözlendi düþler ve gerçekler
Koyu gözlerinde gecenin
Gelen hangi misafirdi de asla yeltenmedi
Gitsin diye
Ve yatýya kaldý sair duygu ve hayalet.

Öyle bir heyecan ki nükseden
Razý geldi kaderine þair ve gece
Þehrin surlarýnda yanýp sönen sýrlar gibi
Gizlendi hayatýn alt çekmecesine ki
Görmesin kimseler aðladýðýný
Her içini çektiðinde bilemedi de sevdiklerinin
Yüreklerini daðladýðýný.

Bir metafor kimi zaman
Belki de uyruðu olmayan acýlarla içli dýþlý
Þiir oldu kimi gece
Kimi zaman þehir düþtü hayalleri nispetinde
Þehre ýþýk tuttu bazý bazý
Ýstanbul’un sevdalýsý nice þair ve hece
Yas bildi ayrýlýðý
Iþýldayan gözleri ile daðýttý karanlýðý
Hissettiði kadar insandý þair
Þairden öte yüklendiði tevazu
Dirliðin de müjdecisi saklý tuttuðu her dua
Elbet sevdiði kadar mutluydu kendince.

Sisinde kayboldu sonra koyu gecenin ve þehrin
Tüten beyitlerine kondu ve dokundu usulca
Sevememekti belki de tek korkusu
Bir de yazamamak
Kaderine razý bir seyyah
Güneþin deðiþ tokuþ yaptýðý mehtapla
Sarmalýnda hidayetin
Aþka âþýktý nihayetinde
Elem olsa da masalýn sonu.

Sosyal Medyada Paylaşın: