DERVİŞ...
Ben bir düþüm, matemin gövdesinde soluklanan
Ben bir afaki vazgeçiþim
Kendinden emin bir fani
Hiçliðin doruklarýna sýzan kaným gibi
Ýçimde gezinen beyitler
Aþkýn ve mevsimin recim edildiði.
Benim artýk bir öyküm yok, Derviþ
Bir sandukam da yok:
Yokluðu hilal bildim aþký eviren
Yalnýzlýk gibi
Sahip çýkan illa ki Rabbim solumdaki gizeme.
Öncemde saklýydý düþlerim
Kimi zaman mevsimi ve acýlarý dilimlediðim
Yürek sýzýmda yükselen dumana þerh düþtüm
Matemin gölgesinde
Seyyah yüreðim
Aþký ve Rabbimi hatmedip
Ýçimdeki masumiyete öykünen þiirler gibi
Nöbete durdum her gece
Verdiðim her selam ki dönüþü olmayan yüreðime
Sonra ne mi oldu, Derviþ?
Uykundan uyan da anlatayým
Dillenen acýlarýma ortak ol sen bari
Sessizliðin ve yoksulluðun ulvi acýlarýnda
Biledikçe yüreði erdim nihayetinde þafaða
Hatta þafaðý atan yýldýzlar gibi
Gezindim biteviye
Hasret dolu gezegen dar geldi içimdeki enginliðe.
Yetmedi, yetmedi, Derviþ:
Üzerime gelen her fani özümsedi önce hiçliðimi
Varlýklarý satýlmýþtý bazýlarýnýn:
Ütüsüz cübbemle salýnýrken ben hece hece
Bir de kat izi yorgunluðun çapaklanan mevsime
Atýfta bulunan rüzgâr gibi
Sürükledim içimdeki bedeviyi.
Satýrlarýma kon, Derviþ ve sakýn ama sakýn
Devirme gözlerini
Elemimle doluyum
Aþkýn rabýtasýnda çözülen düðümler gibi
Kendimdeki hiçlikle uluyum
Nihayetinde çömeceðim kabrime
Gelen giden olsun olmasýn
Yatýp da huzur bulmalýyým
Bunca dünya telaþý ne ki g/özümde?
Hamt ettiðim kadar zengin
Yol aldýðým kadar müreffeh
Þakýyan yüreðimi demle þimdi maneviyatýn elleriyle
Olmadý it itebildiðin kadar
Sinemde yangýn belki de yorgun fallarýn
Rüzgârýdýr aheste yaþayan insanlarýn da
Kendi elleriyle kazdýklarý mezarý
Ne zamanki þirk koþtular Rabbime…
Sözüm söz, Derviþ
Araf’tayým ya da can pazarýnda
Ne isyaným saklý ne serzeniþim kürediðim rüyalarýmda
Allah rýzasý için düþtüm yola bir kez
Kem gözlerden sakýnýp da düþmedim içine
Cehaletin
Saçlarým ne sýrma ne uzun
Aklým da ne kýsa ne yorgun
Ömrümü heba ettim ben bu ulvi aþka
Görünmezliðimle baþ baþa
Ýnandýðým kadar huzurluyum
Duyulmasa da sesim
Duyana müteþekkir
Yalnýzlýðým da g/izim insanlarýn gözünde.
Yâd ettik madem acýlarý
Örtün hadi örtün üstümü dualarla:
Baþ baþa kaldýðým her acý ve Mevla’m
Kaybolmak ne güzelmiþ, be Derviþ
Bulana ve buldurana þükür yüklüyüm
Ömrümün açan son goncasýnda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.