Yüzümü yere baktýðýmdan beri muntazam bir arakýkta uyuyordu aþk...
Ýçimde üzgün çocuk nefesi göðe baktý birden Büsbütün devrildi dünya Az evvel Evet az evvel ve omuzuma Ýyi deðilim ama Sahiden gülüyorum Ziyade bir yaklaþýmla iniyorum merdivenleri Hiçbir þey istemiyorum Lakin Maviyi de kývýrýyorum kenarýndan Bir hududu olsun diye uzaklýðýn
Gittim ama Sahiden de gülüyorum Dargýnda deðilim kimseye Sadece hiçbir þey düþünmüyorum Ne kalabalýðý ne aðaçlarý Ýzleri ittiriyorum bir tarafa ve renkli boyalarýmý Böylelikle kýsalýyor rüzgarda uçuþan saçlarým Fakat, Ruhumu ýþýða götüren karanlýða minnettarým Daha delice hayaller kurup saçmalasamda Bazen sadece ve sahiden gülüyorum Yüzü yeþil ve buðu bir þehir yaklaþýyor Dönüp duruyorum
Günlerden neydi hecelemiyorum Ve hatta penceresi de yok papatyanýn yapraðýný hatýrlamýyorum.
Kendi gibi her geceye Merhaba ve hoþçakal!
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.