MASAL VE ŞİİR...

Mevsimler çalým attý aþka:
Ah, ne çok revnak acý
Sözcükler kumpas
Aþka tutsak her hücre ve hece
Gönlün beyitlerine serili mihenk taþý
Zarif bir rüzgâr esefle uçuþturan saçý.

Gönlün hadisi her mevsim
Her mevsimde saklý yeis
En çok kendine zulmeden bir sevda
Aþkýn da neþriyatýnda saklý icraat
Elbet dökülen pullarý zeminin
Elbet okþayan eli sevgi dolu bir annenin.

Acýlarýn lehçesi ve saltanatý
Sür git bitmek bilmeyen bir lanet
Dökümlü eteklerinde kaderin
Caka sakan bir nifak gibi
Hayatla giren arasýna her illet
Göðün de çadýrýnda kurulu töhmet
Ve iþte baþladý nihayetinde masal.

Kundaklanan bir ömür
Salkým söðütlerin nazarýnda sefil bir tanrý
Adeta yalnýzlýk.
Kendine kurban
Kimliklere hüsran yükleyen bir yenilgi
Varlýðýn safiyet yüklü lehçesi
Karambole giden her günden
Arda kalan isyan
Tövbe etmeyi unutan bir lisan ve insan
Acýlarýn odaðýnda saklý bir huþu ile
Yükselen göðe
Varla yok arasý bir merhamet
En çok nefsine tutsak bir köle.

Bir hayra delaletti þer madem
Matemin izini süren mahrem ve lanet
Aþkýn göðe tutsaklýðý
Gözlerine tutsak yenilginin
Cebbar bir þiir gibi çýktýðý yolda
Boy verecekti dizeler
Açan çiçeðin çehresinde solgun olsa da
Acýsýndan derdest bunca hece
Elbet soluyacaktý aþkýn ve sonsuzluðun nefesini.

Bir heves kundaklanan kimi zaman
Kaplumbaða adýmlarýyla þairin
Önü alýnmaz duygular
Gölgelere kurban edilen ömür
Hicreti belki matemin
Beyliklerin hüküm sürdüðü devirler gibi
Ýçine çöken tortu bilinmezin.

Solan bir beyit
Yetmedi mi?
Sürgün edilen sefalet yüklü bir kehanet
Aþkýn da ambarýnda saklý özlem
Közünde isyan ve yalan
Neyse ne beþerin öfkesi
Kendini kendine kurban veren bir lanet.




Dostlardan inciler...


mevsimler çalým attý aþka
her mevsiminki de baþka, baþka
ah, ne çok revnak acý
yüreði yakýyor bazý bazý
sözcükler kumpas
aþka tutsak her hücre hece
ama gündüz
ama gece
gönlün beyitlerine serili mihenk taþý
kiminin gözünden getirir yaþý
kimininse dertlerden kurtulmaz baþý( Teþekkürler deðerli Düþler Sýðýnaðý)
Sosyal Medyada Paylaşın: