BİR HİÇ GİBİ...

Giyin sözcüklerini giyin, hafýz:
Sökün eden duygularýný mýhla
Aþkýn cetveliyle ölç yalanlarýný cihanýn
Demlendiðine biat dertlerinle uzlaþ ve
Mevsimsel bir boþluk bil içindeki uçurumu:
Yetmedi mi?

Mimlenen yüreðine kýlýf biçsin yalancý yabancý atlýlar
Hani mahþerin uçuþan saçlarýnda açýlan
Yaralarýna tuz basarken cihan,
Gölgenle avun yeri geldiðinde
Ve matemin sökük dikiþlerinden biç mintanýný
Ki göreceksin olup biteni
Dertlendiðin ne ki?

Hem kinine ve kirine yatkýn iken iblis
Meleklerin göç mevsimine yaklaþtýðýný göreceksin.
Uzak coðrafyalardan gelen esintiler
Dipçiði ömrün, kaya tuzu gibi
Dökülen düþler
Kayrasýnda mevsimin
Uçuþan zerrelerinle tabi olduðun
Hiçlik mertebesinde nasýl ki yatkýnsýn
Ýçindeki seraplarda büyüyen
Sevgi çiçeðine…

Deliþmen rüzgârýn da tadýna var
Kaybolan sen deðilsin de üstelik
Varsa yoksa
Uzlaþýsý mazinin
Yarýnlarda saklý her mevcudiyeti
Giyindiðin kadar kefen niyetine
Bileceksin de ölümün nefsine ettiði iyiliði
Öldürdüðün kadar kötülükleri
Sahip çýkan sana yüce Rabbin nezaretinde
Kaybolan hayallerine
Kavuþacaksýn da günün birinde.

Geç ya da erken
Varsýn yalan bilsinler yeminlerini
Varsýn sýrýtsýnlar içlerindeki yalancý özlemle.
Sen ki;
Öldürdüðün nefsine sökün eden
Bir hiç gibi
Salýndýðýn katlarýnda gök kubbenin
Israrla sevdiðin ve inandýðýn kadar dirisin, hafýz.
Bil mukabil, demekse özüne
Savurduðun her nida saklý aslýnda
Çeperinde yüreðinin
Üstelik görünmezin meali tüm bedellerin
Ödendiðine þahit Rabbin.

Ýzafi bir hüzün de deðil þerh düþtüðün
Yandýðýn kadar aþkýn büyüsüyle
Boy veren huzura ve mutluluða da selam olsun
Dercesine,
Okþadýðýn her yetimin baþýna yaðan
Nur gibi
Firar eden güzellikleri sakladýðýn
Nisan tasýnda yüreðinin
Elbet kolladýðý kadar seni meleklerin
Ýmtihanýdýr da bu cihanýn.

Hele ki yaratýlmýþlýðýn alfabesinde
Gömdüðün deðil gördüðüne binaen
Büyüyeceksin de katýnda rahmetin
Gördüðün ne kâbus ne de düþ
Hele ki gözleri kapalý kimse
Varlýðýný reddeden
Ýmtihanýna sahip çýktýðýn kadar erkencisin
Cennet bahçesinde.

Ne ala ki; kokan her çiçekte saklý nazýn niyazýn
Serildiðin secden
Yanmak ne ki…
Üstelik yaþayýp da ne gördün ki?
Varsýn telaffuz etsinler adýný yerin dibinde
Unutma ki;
Vardýr sana inanan ve bir kollayanýn
Yoksa nasýl cereyan ederdi bunca hikmet?

Aþkýn ve dilinde saklý güzelliðinle
Yakýn durduðuna da mani olamayacak hani
Hiç kimse
O uzaklýk ki;
Katlarýnda rahmetin
Açan güller gibi kokan ve koruyan
Rabbinin izniyle…



Sosyal Medyada Paylaşın: