YANGININ TA KENDİSİYİM MUALLİM...

Giyindiðim sözcüklerin haddi hesabý yok, muallim
Hele ki; düþ ikliminde kývranan acýlarla içli dýþlý
Sefasýný sürdüðüm hangi acýysa
Azýcýk da olsa mutluluða yeltendiðim, muallim
Hem gönül gözünde rastlaþmadýk mý seninle?

Meyvesini topluyorum önceki ömrün
Ham kalan hangi yarýmsa
Yarýladýðým öyküme yeni sunumlar getiriyorum:
Ah, bir de o Ýlahi Ateþ yok mu?
Bencileyin bir rüzgâr
Kimine göre düþüþün ta kendisi
Þükürler olsun ki;
Baþým eðik deðil üstelik ilk günden beri.

Düþlerimin muadili nedir, muallim?
Düþ dediðin ne ki?
En çok da kendini fiþeklediðin bir ateþ
Aþk acýsýna karýþan yürek teri
Hem de uzaklardan sevmenin ta kendisi.

Bir düþe gebeyim, muallim
Aslý astarý olmayan söylemler de yok nazarýmda
Önem arz eden.
Aþka çamur atan hangi derebeyi ise
Çimdiklesinler beni:
Çünkü hiç olmadýðým kadar taþkýn içimdeki
Yüreðin sönmeyen feri.
O ýþýk ki; sözcüklerin araç olduðu
Ve yazmak öylesine bir büyü ki;
Daha çok sevebilme yetisine mazhar olan
Sevdalý bir düþ iklimi.

Yanmakla iþtigalim ben, muallim
Ve yakardýðým sadece Rabbim
Aþkýn közünde doðan binlerce mevsim ve resim
Adýmla iþtigal bir çiçek mademki
Sözcük iklimindeki baþ seyirci.

Layýk olmalý evrene ve Mevla’sýna insan
Hem sýradan olacaksa hayat ve ölüm
Hiç de yeltenmemeli sevmeye
En çok kendime kýzgýn ve esir
Sevmeliyim daha çok sevebilmeliyim
Hem de mahcup ve kýrýlgan
Hani neredeyse dünyam yerle yeksan
Düþtüðüm yerden kalkmanýn da tek çaresi
Sevginin neþriyatýnda topa tuttuðum benliðim
Kardýðým sözcüklerle olsa da hayat kimi zaman
Bir kördüðüm.

Mademki ol, dedi Yaratan
Mealidir yazdýklarým þunca dünyanýn
Çetrefilli hükümlerinde
Varsýn maðlup geleyim dünya denen hengâmede
Galip geleceðim zamanlarýn da beklemesinde
Elbet izniyle Rabbimin, muallim
Yakardýðým tek zemin hem
Zemzem suyuna düþkünlüðüm
Yaþadýðým kadar beyaz ve masumiyetin hakkýný vermek adýna
Mazlum olmaya razý dünden.

Iþýðým aralýksýz yanmakta, muallim
Üstelik karanlýðý ve cehennemi delen cinsinden
Yangýnýn ta kendisiyim, muallim
Yakmalýyým da evreni içimdeki aþk ile
Ýkiletseler de içimdeki hicvi
Tekerrür edecektir bitmeyen mücadelem
En civcivli yalnýzlýkta bile þerh düþtüðüm
Elbet Rabbime ve kendime duyduðum özlem, muallim.


Dostlardan Ýnciler...


rüzgarýn fýsýtýsý çam kokusuyla birleþince
maziden haber getiriyor
genzim sýzlarken
gözlerim odaklanýr o güzel günlere
þimdi hayattamý bilmiyorum
seni seviyorum muallim..(Teþekkürler deðerli Ýshakaras Hocam)


Yüreklerden çam kokularý yükseliyor,,
Kalp týnýlarý þiire dönüþüyor
Ve gözler gelecekte doðacak güneþleri görüyor
Þairlerin ruhlarýnda deðer buluyor yaþamak(Teþekkürler Hasan Çapraz þairim)

Sosyal Medyada Paylaşın: