Kırk Düğüm

’’ve sonra umutsuzluk aðýr bastý..
terketti o kuþlar yerlerini..
yurt oldu baldýran otlarý..’’

..

ne kadar sayfa varsa üstüme yýðýn
her yaprakta yaðmalanan ayaklarým
tökezleyen dilim
adýnla hasreti toz toz sürdü tenime ..

..

kumlar serpildi yüzüme ince serin
kapandý sokaklarýma karanlýk
aðzýma katraný sundu
her sofra..
..

yalnýzlýk ortasýnda*
yudum yudum içtim
gökyüzünün çaresizliðini..

ve þimdi adýmlarýma kapanan mabedler
korkuya doðan bebeklerin
sesiyle boynumda ..

oysa
saçlarýmda baharla
bahçemde ilk sevinçle
daha çok tebessüm edecektim
alacaktým annemin sýrtýndan o yükü
yýlgýn hüznünü taþýyacaktým babamýn
aiþenin kýrk düðümüyle..
..

daðýtýp tüm zamaný seyre çýkacaktýk
göç zamanlarýmýzda..
belki bir ay ýþýðýnda
belki azad edilen kölenin son sevincinde..

.

tellallerin tebliði
þen yüzlü çocuklarýn artýk..
ve yine
bir boþluk
gaibin o sesi minarelerde
ayyukta
ateþ kesmiþ avazda..

..

þimdi i mgelerimi
aðzýma bileyip
sýratý yolum belleyip
bakýyorum þu koca dünyaya
s u s u y o r u m

yalnýzlýk ortasýnda*
ay saklý
ve sen firari uykularda
bin parça þiirlerle

unutma..
unutma aklýnda tut
masivayla dolu gecede
en manevi duyguyla
nihayet uykumda yakaladým gür hisli o çocuðu..
ve kýsada olsa
feryâdýmý onun gözlerinde boðdum
nasýlsa sen bilmeyecektin...
nasýlsa aydýnlanmayacaktý o oyuk taþlar

..

’þimdi derlerse unuttu diye..
*kanma sevdiðim*
*Ne vardýysa bende seninle gitti*’


Belma.
Sosyal Medyada Paylaşın: