Annemin Ömrü

’arz edeyim hallerimi sevdiðim
bir kul selamý
bir hak kelamý say söyleyeceklerimi’


*Gönlümü önce rüzgara,
bitmeyen zemheriye
hâlden anlamaz kor gibi yanan köze anlattým..
anlamadý ne hâlden ne ahvâlimden
geçmedi ne yüreðim
nede yangýný

yâdýmda kalan yine hüzün..
dilimde kalan yine teslim edemediðim
bir demdi ömrüm..*


Annem
Derdin ki
Karýþtýrma kýzým
Aþk vakti ile aþ vaktini…
Geçen gün sordum
Anne de hele neden böyle derdin
Gözleri bulutlandý
Dudaklarý titredi
Saçlarýndaki son siyah saçlarý da aðardý sanki
Sadece sustu
Sustu sadece…


Bilemedim konuþmalý mýyým?
Yoksa ellerini ellerime alýp
Anladým annem
Seni de benim gibi bir susturan var
Sustum sadece sustum…

..

Oysa anlatmak isterdim her þeyimi
Tanrý tanýmaz deðilim
Bende bilmiyorum
Abdestsiz namaz kýlma hallerim nedendir
Nedendir gelip hep dizlerine niyaz ediþim

Meselâ
Yürümekle bitiremediðim akasyalý yolu
Hiç sevmesem de sarmaþýklarý
Kirpiklerimden sarkan
Rengârenk sarmaþýk güllerini
Ayný heceyle ayný geceyi eþitlediðimi
Her týk sesinde kendi kendime güldüðümü!…

..


Anlatmak isterdim
Yarýnsýz yarýnlara
Nasýl yarým kalmýþlýðýmý
Ýçimi sýyýrýp geçen
Deliþmen bir sevgi sözcüðünü
Ve
Nüfus kütüðümde yazan
Doðum tarihimi silmek isteyiþimi..


Meselâ ebabilleri anlatmak isterdim
Ne bileyim belki de Kâbe’yi görmek istediðimi
Ama bizim Kabemiz insanlýk deðil miydi?
Ebrehe konusu çok derin annem
Yusuf’la Züleyha dersen az düþünürüm!
Neden gülümsedin ki
Ben mi Züleyha ya benzemedim
Yusufamý benzetemedin aklýmdakini


‘Kýl’ý kýrk yardýðýmý meselâ
Aklýmda kalan ilk sevda düþümü
En sevmediðim baharýmý
Yüreðimi en çok üþüten kýþýmý da
Koklamaya doyamadýðým saçlarý
Kendimi affedemediðim suçlarý da



Özledim seni be annem!
Tapýndýðým taptýðým kucaðýný özledim
Ama bir seni deðil annem
Onu da çok özledim
Ýkramiyesiz piyango bileti hayallerim
Yasak renkli iki çiçek duruyor karþýmda
Bin bir renkten ibaretmiþ dünya bana ne
Haydi, yasaklý renkleri fýrçamdan
Yasaklý harfleri alfabemden kaldýr
Dökeyim eteklerine içimde ne varsa


O diyar bu diyar deðil annem
Öksüz bir hayalet yüreðimi okþayýp
Azat eder ruhumu
Sesimin boðukluðunda boðulurum
Deli kýsraklar cirit atar gönül meydanýmda
Durulur fýrtýnalar
En fazla üç günlük olmalý insan ömrü derim

Kervansýz bir yolun hancýsý gibiyim annem
Ahu zar içinde elimdeki divit ile önümdeki kalem
Vakit sala vakti
Adým yankýlanýyor
Acýlarýmýn baþþehrindeki bütün camilerden
Sen dokunma gözlerime annem
Biliyorum
O gelip kapatacak gözlerimi..

Zil çaldý annem
Ders vakti þimdi
Kusurumu kendime yazdým
O gelip ç’alsýn þiirlerimi
O gelip alsýn tüm sarý renkleri
Ayrýlýklarý meth eyleyen tüm þarkýlarýn
Telini kýrsýn..
Belki böyle mutlu olurum

..

Kusuruma bakma annem
Bir türlü beceremedim
Þiirlerime son noktayý koymayý…
Affet
Ben þahidi olmayayým senin son nefesine!!!


Eteklerine dökemesem de
Ben þiirlere döküyorum içimi
Ama sen susuyorsun annem
Susma ne olursun
Susma kurbanýn olayým
Bir kelam et
Et ki
Su serpsin içimin ateþine
Mavi kokulu sesin…


Ýþte böyle sevdiceðim
Arz ettim hallerimi
Ha sen ha annem ne fark eder ki!...

...


’’sarýya bezenmiþ cihan
hadi durma..
kaldýr meylini ölü renklerden!
ayrýlýklar kokuþmuþ burada sevgili..’’


Belma.
Sosyal Medyada Paylaşın: