“Ne bir damlaydým bulutunda bu kentin
Ne gittiðimde
Yokluðumu bilemeyecekti hiç kimse
Ne bileðini kesip intihara çalacaktý þarkýlar..”
Bir çýðlýðýn nefesinde üþüyor hýçkýrýðým
Bir vedayý yaðýyor haykýra haykýra gece
Sýrýlsýklam olmuþ topraðýmda uyanan sabaha gebeyim
Tuzdan ve sudan þiirler yükleniyor içim
Ne çok bulut özlemiþ gözlerim
Ne çok yaðmuru yaðmýþ sözlerim
Oysaki;
Yüreðimin perçeminde yaslanan bir kent
Toplayýp sýrtlýyor ardýndan tüm bulvarlarýný
Avuçlarýmda kokusunu zerk eden çiçekler
Daðýlmýþým hülyalý bir düþün peþinde
Gönlümü toplayan hallerini resmetmeseydin eðer düþüme
Kaybedenler defterinde dürülürdü gafletim
Ey bilmezliðimi yüzüme vurmayan gerçek
Duvaðýný sýyýr tüm perdeli düþlerimin
Yalnýzca
Iþýðýnda kamaþmasýn gözlerim güneþinin
Gülüþümü çalmasýn
sokaðýnda saklandýðým o yalancý bahar
Çýkmazlara sürgün etme!
Sonsuzluðunu arzularken
Emrine amade hallerim...
Nuray AYHAN...
4.Aðustos salý 2016 Denizli
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.