YÂRİM İSTANBUL…

Satýr aralarýna kurþun döküyorum mevsimin
Bir de teninde ölümün
Yeknesak bir savruluþ
Aþkýn hitap ettiði þehre de sunuyorum
Taziyelerimi
Ve parmak arasýnda trafik lambalarýnýn
Ýp atlýyor yalnýz çocuklar.

Þehir gibiyim bu gün
Aslýnda kendimi bildim bileli eþleþtiðim:
Bir rüyada ayyuka çýkan
Aþkýn özlemi
Bir de þehre düþkünlüðüm
Aþka meyleden o iki yakasý þehrin
Ne zaman gelir ki bir araya:
Elbet bin yaþýma ulaþtýðýmda
Yetmedi çocuk ruhumla
Kahkahalar ýsmarladýðým martýlardan
Alamazken gözlerimi
Söyle, sevdalý Ýstanbul:
Ne olacak ikimizin bu tutarsýz hali?

Hani çýtkýrýldým yüreðimde
Duvarlar ördüðüm
Hani yanýk kelamýn da sýrlarýmý
Ýfþa ettiði bir yaz güncesi iken
Serildiðim her dize
Ve baþýma buyruk yazarken hece hece
Savrulduðum kadar da s/avunduðum
Aþkýn sessizliði
Ýçimde yaþarken ben bu þehri ve sevgiyi.

Yalnýzlýðýmla bir sen boy ölçüþürsün, yârim Ýstanbul
Küt saçlarýnda vapurun
Taklalar atan bir kuþ gibi
Gözümü diktiðim serin gözlerinde
Aþka erdiðim nihayetinde yanýp kül olduðum
Binlerce titrek yeis için için
Sayýp söverken ismimi
Söyle nasýl bir araya gelecek iki yakamýz?

Ben ki elimde gemici feneri
Sen ki; aþkýn nakkaþý
Nihayetinde yüreklerimiz iken yalnýzlýðýn naaþý…
Belki de bir su küresi
Boca ettiðimiz miskin satýrlar
Elim sende deyip de gözlerimi uzaklara kaçýrdýðým
Aþk dolu bakýþlar
Elbet bir tek Yaratan tanýk bu masala.

Piri iken özlemin
Sehven de yenilmedik mi biz her mevsim?
Varsýn çapulcu i mgeler de ýslýklasýn bu aþk masalýný
Bilsinler ya da bilmesinler
Aþkla erdik biz hidayete.








Sosyal Medyada Paylaşın: