Yorulduðumu bilesin kederin yükünü taþýmaktan. Fýrtýnalar koptu bir anda, bütün mevzilerim yok oluyor, sonra kuraklaþýyor içim. Ah anlatabilsem kendimi, öfkemi, sevdamý, kavgamý, sana olan özlemimi anlatabilsem. Bu arabesk dünya da fena tökezliyorum bazen. Anýlarýma sýðýnýyorum, yorgun ve yalnýz. Ala bir tavþan gibi avcýdan kaçarcasýna, nefes, nefese. Zehirli çýyanlar pusuda. Acýnýn her zerresini bilirim, elini ver bana kokunla nefes alýrým belki. Gözlerime bak belki ýþýk olur geceme, kokun oksijen olur nefesime Þimdi ses ver sesime.
Hüseyin Taþdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüseyin TAŞDEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.