Yelda nefesini üfle ruhuma

Yelda nefesini üfle ruhuma

Þimdi bir ses gelse senden, sussa bütün sesler,
Seni dinlesem sonsuza kadar..
Yürürken yarým aksak, bir köþe baþýndan karþýma çýksan
Sarýlmasan da olur, sadece merhaba desen..
Aniden çevirsen gözlerini bakýþlarýný sineme devirsen
Kirpiklerin batsa canýma ah etmem Ýnan sana
Gökyüzüne bakarak gülümsesen, bir çift yýldýzla birlikte kayýp ruhuma düþsen
Mihriban diye seslensen sesizce, ’’ lambada titreyen alev üþüse’’ mesela..
Sabahýma doðsan gün görmemiþ ýþýðýnla, güneþ doðmaya utansa,
Tutulsa rüzgarýn yolu, saçlarýna uðramasa..
Sen ah sen; hayalimde bile olsa uzatsan ellerini, yüreðime dokunsan
Üflesen yelda nefesinle, sol yanýmýn acýsýný alsan
efsunun kanýma karýþsa ve oracýkta ömrümü ellerine býraksam
Ölsem bu aþk için gözüm arkada kalmasa.

Nimet Öner

Sosyal Medyada Paylaşın: