HÜSRANIN, GECE ARYASI

Yalnýzlýðýn,
Bitmiyor,
At kiþnemelerini andýran gülüþleri.
Kapýlmýþ bir kere
Kirli diþleri arasýnda,
Anýlarýmýn, feryat figanýný duyan yok ki.
Kendinden bi haber zaman;
Kýrmýzý gülün üstüne bastýrýyor
Sigara izmaritini.
Denizlerdeki yangýný, söndürecek su kalmadý.
Yosunlar, bulamýyor akýtacak gözyaþý.
Kimlerle kol koladýr mutluluk,
Attýðým adýmlarla bile yabancý olduk.
Umutlarým; Acil Serviste
Olduðu gibi solgun ve de kýrgýn.
Morfinlenmiþ
Uyanacaðý yok,
Ýnanýlmaz hayallerle beklediðim yarýn.
Soba ateþinde kaynayan, isli-kara demlikte
Bitti, damak tadý kalmadý demli çayýn.
Mevsimlerin yok artýk adý.
Bütün ahþap kapýlarý tekmeliyor, kobra yýlanlarý.
Öldürücü zehirlerin pençesinde, aþk kývranýyor.
Pan zehri, vefasýz sevgilinin elinde kaldý.
Dondurucu soðuklarda, baþý öne eðiktir akþam.
Dört viteste, uzaklaþýyor, þimdi yabancýlaþtýðým yaþam…


(25 Aðustos 2011 tarihli 9.þiir kitabýmdan)







Sosyal Medyada Paylaşın: