KİM BİLİR

Hep ayný pencerenin önündesin
Ayný çiçeðin yanýnda…
Bir gün papatya sarýsýna çalýyor yüzün
Bir gün gökyüzü kendine banýyor seni
Belli ki en çok maviyi seviyorsun
Kýþýn hasret ülkesinde kardelen
Yazýn sevda þehirlerinde leylak oluyorsun.
Rüzgâr yapraklarýna deðdikçe ýlýk ýlýk
En köhne sokaklara doluyorsun.

Ýçinden ýssýz bir nehir geçiyor sanki
Bazen uzak bir orman gibi yalnýz ve tenhasýn
Bazen bir gelincik tarlasý kadar kalabalýk ve güzel
Yüreðinde yokuþlar aþýyor gibisin
Her halin bir baþka güzel amma
Her resminde bir hüznü taþýyor gibisin.

Kollarýný açýnca göðsün koca bir sahil oluyor
Dudaklarýn gül tomurcuðu
Avuçlarýn bereketli toprak gibi...
Rüzgârýnla alnýna bulutlarý indiriyorsun
Saçlarýnla alabildiðine özgür
Gözlerinle hep bir mahkûmu andýrýyorsun.

Kim bilir hangi fýrtýnanýn uçurduðu yapraksýn
Hangi ateþin býraktýðý kül…
Kimin türküsü diline baðladýðýn aðýt,
Kimin sýlasý o suskun gözlerin,
Kimin gurbeti bakýþlarýna uzayan yol.
Kimin?
Kim bilir?

Aydýn YÜKSEL-ANKARA
16.07.2020-Perþembe-00:44

Sosyal Medyada Paylaşın: