Hep sorup duruyorsun ya

[ italik

Hep sorup duruyorsun ya
nerde yaþýyorsun diye
yaklaþ söyleyeyim kulaðýna
lebiderya evimde Maldiv’lerdeyim

deniz mevsimi açýldý mý diyorsun
açýlmaz olur mu- karpuz kabuðu çoktan düþtü suya
baharý bilirsin iþte önce leylekler gelir
öyle de oldu
bir leylek ailesi bahçemdeki kestane aðacýna yuva kurdular

sonra badi badi yürüyüþleriyle Penguen’ler geldiler
hele de su Kaplumbaðalarýný görmelisin
öyle þirinler ki oturup sohbet edesin gelir

her yer çayýr çemen yeþillik
Sincap’lar Tavþan’lar burda insanlara alýþýk
ayaklarýmýzýn dibinde oynaþýp duruyorlar

ne yani deniz sana o kadar uzak mý
duyan da seni doðuda ücra bir köyde veya
Beytuþþebab’da sanýr

bu Maldiv sevdasý çook eskiden düþlediðim bir düþtü

ben dedim sen de inandýn-bak ben gittim seni de
seni de götürdüm oralara

nerde olacaðým otuz kýrk katlý binalarýn olduðu
sokak arasý bir yerdeyim

sol üstte küçük bir gök yüzü parçasý
görüp göreceðim o iþte

karþýmdaki otuz iki katlý binanýn altýnda
bir kasap yanýnda eczane
üstte lah macun salonu

yani anladýðýn yani açýkçasý Ýstanbul’dayým

Þiirin adý: Mucizelere inanma

Hikayesi: insan en çok hayallerinin ekmeðini yer
gerçeklerse acýdýr

Yüksel Nimet Apel

13.Temmuz.2020.Bodrum

Beðen
Yorum Yap
Sosyal Medyada Paylaşın: