Sen bir gonca güldün gönül baðýmda. Huzurum, umudum, sonsuzum olmuþtun kalp otaðýmda. Bir sen vardýn, kimseler yokken yanýmda. Baharý yaþattýn bana, ve gittin. Þimdi hazan oldu bu yürek, en güzel çaðýnda.
Çiçekler açýnca mevsimler bahardýr. Koku saçýnca etrafa güller, mis gibi aþk kokar her yer. Þu gönlümü, gönül gözüyle gördüðün günler. Ahh o günler ahh. Mazide kaldý artýk, mazide, seninle dolu tüm hayaller.
Benim çileli duygularýmý silip süpüren mutluluk kervanýydý. Sevdasý bu gönül yaramýn dermanýydý. Ýsteseydi bir ömür, þu canýmýn baþ köþesi, dergahýydý. Olamadýk, olduramadýk. Kader yolumuzu ayýrdý. Kaderimizde iþte, bizim aþkýmýzýn ölüm fermanýydý.
Þimdi baþka bir yolcu barýnmaz hanýmda. Bir ömrü heba ederdim ben, senin solyanýnda. Akýl sýr erdiremez ki kimse olanlara kalp yolunda. Lakin, ayrýlýkta var hayat sýnavýnda. Bundan sonrasý mý? Herkes mutlu olsun kendi yolunda.
Yazan : Recep Hamza
Sosyal Medyada Paylaşın:
RecepHamza61 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.