Senin yokluğunda

Ellerimi býrakýp,
ansýzýn gittiðin gün.
Bir acý saplandý,
göðsümün tam orta yerine.
Yýldýzlar yerine hüznü indirdim
gökyüzünden.
Yoksa sevda mý terk etti bizi.
Yokluðunda düþündüm.
Ve karanlýða gömüldüm.

Önce gecenin ayazýna sordum,
adýný ve aþkýný.
Gece soðuk,
gece sessiz.
Sonra acý doldu aðlamaklý gözlerim.
Damla damla süzüldü yanaklarýmdan
inci tanelerim.
Islattý elimdeki son resmini.
Buruþtu resmin ellerimde.
Gelmeyeceksin,
biliyorum.
Ve bitecek ömrüm,
senin öksüzlüðünde.

Yudum yudum sensizliði içiyorum,
Sen bilmeden.
Ansýzýn aklýma geliyorsun.
Nefesim kesiliyor.
Kan fýþkýrýyor yüreðimden.
Feryat ediyor duygularým.
Sessiz sessiz.
Kývranýyor tüm düþüncelerim.
Aldýðým nefesle dolmuþtun sen içime.
Þimdi verdiðim nefesle ölüm oluyorsun,
bu aciz bedenime.

Yokluðun cehennem yaðmuru gibi.
Karabulutlar çöktü hep üzerime.
Kor ateþlerde yanýyor yüreðim.
Sensizliði düþünürken
ben kendim tükeniyorum.
Zaman ise saatli bir bomba.
Yaþadýklarýmýz da kördüðüm boðazýmda.
Bil ki yarim.
Bil ki ben artýk yaþamýyorum,
yaþayamýyorum.
SENÝN YOKLUÐUNDA.

Yazan : Recep Hamza
Sosyal Medyada Paylaşın: