Vazgeçmeyeceğim
Dün gece rüyamda seni gördüm.
Bir önceki günde olduðu gibi.
Ve ondan önceki günde.
Aslýnda seni düþünmediðim
bir an bile yok ki.
Sabah kahvaltýmda,
aldýðým her lokma
boðazýmda düðümleniyor,
biliyor musun?
Öyle bir iþlemiþim ki seni içime,
ilmek ilmek.
Piþman mýyým?
Asla...
Yolda yürürken,
kapýnýn kolunu tuttuðumda,
çalýþýrken,
hava karardýðýnda perdeleri örterken,
ama en çokta,
sigaramýn dumanýný içime içime çekerken.
acý dolu yutkunuþlarým,
içimde olan sensizliðin özleminden.
Kýsacasý sen yanýmda yoksun ama
her anýmdasýn benim.
Her anýmda.
Huzuru bulduðum
mutlu bir aþk þarkýsý gibi
hayranlýkla dinlerdim,
bana nefes olan o buðulu sesini.
Cennet bahçesindeki en nadide çiçeðe
bakar gibi bakardým,
kendimi alamazdým,
hayranlýkla bana bakan gözlerinden.
Anlayamýyorum,
bu nasýl bir tutkudur.
Varlýðýnda bile bu kadar deðildin
belki de.
Þimdi yoksun diye mi
içimde gün geçtikçe büyüyorsun.
Biliyorum gelmeyeceksin.
Ben yine de,
gelmeyeceðini bile bile
seni bekleyeceðim.
Ýnsan içindeki son umudunu da
yok etmek istemiyor iþte.
Ýmkansýz olduðunu bilse de,
sevdiðini o küçücük kalbinden
sökemiyor,
atamýyor.
Gittiðine inanamýyorum.
Beni býrakmak zorunda kaldýðýna
inanmak istemiyorum.
Sanki birazdan telefonum çalacak,
ve o buðulu sesin
kulaklarýmda çýnlanacak,
’’ Sevgilim nasýlsýn’ diyeceksin.
Ýþte o an dünyalar benim olacak.
Ben umudumu her zaman
içimde yaþatacaðým.
Olmasan da yanýmda,
unutmak istesen de beni,
yapamayacaksýn.
Unutamayacaksýn.
Biliyorum.
En az sende benim kadar acý çekiyorsun.
Çünkü gerçekten seven,
aþýk olan insan unutamaz.
Ve biz gerçek bir aþkla
sevdik birbirimizi.
Hala da seviyoruz.
Biliyorum.
Seven insan korkar sevdiðim.
Gözden düþmekten korkar,
deðer kaybetmekten korkar.
Seven insan ilK önce kendi canýný sever.
Ama kendi canýný, cananýna
yani sevdiðine armaðan etmek için sever.
Sevdiðinden hiçbir beklentisi olmaz.
Tek istediði onun için yandýðýný
bilmesidir.
Ben çok duygusal bir adamým/kadýným.
Bunu en iyi sen bilirsin.
En iyi beni sen anlarsýn.
Ýyi þeyler hep inandýðýnda olurmuþ.
Ben hep inandým.
Sana inandým.
Daha iyi þeyler sabrettiðinde olurmuþ.
Ben hep sabrettim.
Senin için sabrettim.
Ama en iyi þeyler
vazgeçmediðinde olurmuþ.
Ben senden asla vazgeçmedim.
Vazgeçmeyeceðim.
Hayallerimden asla vazgeçmeyeceðim.
Anlýyor musun?
Vazgeçmeyeceðim.
Mýsralara sýðdýramayýp,
buruþturup buruþturup attýðým
tüm sayfalarýmda sen olacaksýn.
Yýllar ömrümüzden akýp
gitse de kavuþamadan,
Sen sonunu hiçbir zaman getiremediðim
bir þiir olarak içimde kalacaksýn.
Þayet dönersen seni seven bu yüreðe,
adýna destanlar yazacak
bir beni yaþayacaksýn.
hadi çak bir kývýlcým,
cihan tutuþsun.
Bu deli yürek yeniden seninle
can bulsun Sevdiðim.
Yazan : Recep Hamza
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.