Kalbimin tek sahibi

Kurak topraklarda...
Uçsuz bucaksýz çöllerde...
Bir yudum suya muhtaç kalýr bedenin...
Dilin damaðýn kurur, çürürsün...
Hayaller, seraplar görürsün durmadan....
Hep aklýndadýr...
Ulaþmak, kavuþmak istersin...
Çünkü muhtaçsýndýr...
O suya muhtaçsýndýr...
Aklýn da...
Fikrin de...
Muhtaçtýr...
Bütün hücrelerin o suya muhtaçtýr...

Ýþte..
Anla beni...
Anla...
Kalbimin tek sahibi...
Sana muhtaç olan bu yüreðimi anla...
Bilmezler ki;
Sen yanýmda yoksan,
nefes alýrken, ölümü yaþadýðýmý...
Bilmezler iþte bilmezler birtanem...
Buz gibi suda bile
Alev alev yandýðýmý bilmezler...

Belki de Birtanem...
Bu yüreðe geç gelen bir mutluluksun...
Belki de çok geç kalýnmýþ bir sevda...
Bizimkisi...
Hata aslýnda bende...
Bu zamana kadar gözümün göremediði
bir sevdasýn...
Kalbimin geç anladýðý bir sevda...
Aslýnda yýllarca, hep aradýðým...
fakat bulamadýðým...
Hep beklediðim...
o kusursuz sevdasýn...
Sen çok farklýsýn...
Deðerlisin ve çok Özelsin...
Çok ÖZEL....

Artýk Kalbimin sahibini buldum...
O gözlerine baktým...
En çokta gözlerini sevdim...
Bana aþkla bakan o gözlerini...
Bu gözlerim ne senden sevdiðim...
Ne sevginden...
Ne de bakýþlarýndan...
Asla mahrum kalmak istemiyorlar...
Korkum sevgimdendir...
Unutma...
Sevgi için en büyük acý...
Kaybetmek, kavuþamamaktýr...
Sen; asla ama asla vazgeçmeyeceðim
Kalbimin tek sahibisin...
Kalbimin tek sahibi...

Recep Hamza
Sosyal Medyada Paylaşın: