geldin ya dilek yüklü bir yýldýz oldun sen geceme ben ise tüm o dileklerin tek sahibi
sesini uzattýn karanlýklardan bana ben ise kýrýlmýþ kalbimi bir yol oldu aramýzda yoldan bile baðýmsýz bir çiçek açtýrdýn gökyüzünde sen bana ben ise solmuþ gülüþlerimi
öyle derin öyle sýcaktý ki nefesin iyileþti birer birer içimdeki paslý yaralar bile yeniden keþfettim benliðimi sen terk edilmiþ bir terliðin diðer eþiydin ben ise kahvenin en keyifli demi
meðer dedim ne de çok hava varmýþ ciðerime doldurabileceðim yeniden öðrendim sanki nefes alýp vermeyi
býraktým artýk beslemiyorum yalnýzlýklarýmýn kýrýntýlarýyla kuþlarý vazgeçtim gökyüzündeki beyaz bulutlara da sataþmayý hiçbir kitabýn sonunu merak etmedim ya senden sonra çekiþtirmiyorum hatta acýyla donanmýþ þarkýlarýn bile yakasýný
öyle haylaz öyle cývýltýlýydý ki içim bir daha da düþünmedim avuçlarýmý týrnaklarýmla kanatmayý
meðerse dedim ne çok umut varmýþ içimde uyuyan yeniden hatýrladým sanki yaþamayý
sen geldin ya hem de öyle bir geldin ki bir sefer de attým içimdeki tüm karanlýðý
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.