Terk edilmiþ bir mazinin Paslanmýþ sesinden dinle beni Sana en baþtan çýkarýcý naðmelerle anlatacaðým tüm gerçeði
Bana öyle bakma Bu ses benim sesim deðil ki
Kýrýldým Bu kýrýlma öyle üzerine basýp geçtiðin kuru bir dalýn çýtýrdamasý gibi deðildi Bu kýrýlma Ruhumun yaradanýndan intikam almasýný istetecek kadar karmaþýktý
Bana öyle bakma Bunlarý isteyen benim benliðim deðil ki
Kýymet bilmeyen bir Tanrý kulu olarak doðmam Alnýma yazýlmýþ en büyük ihtirastý Aksi olsaydý eðer En büyük tapýnaðý ben olurdum Tanrý’nýn Alnýnda þükür izleri Saatlerce varlýðýna þarkýlar söylerdim durup dinlenmeden
Ama ‘doðuþtan’ kusurluydum ben
Kim demiþ Kusur yalnýzca yaratýlanda olur diye Ýlan ediyorum duyun beni Kusuru yaratan kusura en yakýn durandýr Yazýlsýn bu lafým Ama Kutsal olmayan bir kitaba
Bana öyle bakma ama Bu isyan da bana ait deðil ki
Evet Yoldan çýkmýþ olabilirim “Ýnkar” en azýndan kendim için biçmediðim bir karakter kusurudur Geride kalan tüm eksik yönlerim Tanrýnýn annemin rahmine aþýladýðý kaçýnýlmaz gerçeklerimdir
Bana öyle bakma Bunlarýn hiçbiri benim seçimim deðil ki
Açýk denizlere gidip geri gelmemek istedim Ama Gözlerinde kýrýlmýþtý yelkenlerim Rüzgarlarýmýn boynu bükük Tadý kaçmýþtý dalgalarýn Büyük büyük yýkýmlar istiyordu caným Uçsuz bucaksýz fýrtýnalar Ah nasýl anlatsam ki Dünyayý ortasýndan ikiye ayýracak kadar acýyordu sanki yaram
Ah Bana “öylece bakan” Halen anlamadýn sen beni Gidiþlere deðil Tüm dönüþ yollarýný elleriyle kapatmasýnaydý bu çapsýz isyan
Tabii bir keramet vardýr bu iþlerde diyeceðim ama Unutma Kerametin bol olduðu yerde þeytan daha da palazlanýr Bunu çýkarmamak lazým akýldan
Neyse Bak bir çizgi çiziyorum artýk geçmiþe Ama Sen ne yaparsan yap tüm bu duygular çizginin arkasýndan bakacak yine bize
………………...
/Es’ bir...haykýrmak/
En son gözlerime bulaþtý keder Uzun süre dayandým Titreyen ellerimi Paramparça olan kalbimi gizledim Kimseler bilmedi içimde yakýlan aðýtlarý Bendim bir tek Bendim mezarýmýn baþýnda duran zavallý Tam üç avuç toprak serptim varlýðýna Dün için Þimdi için Gelecek için Kirletilmiþ hiçbir duaya gerek duymadým Dilimde kýrgýn bir melodi vardý yalnýzca Böyle veda ettim ve Bu yüzden gözlerimi açýp teslim oldum beni bekleyen ýþýða
/Es’ iki...baðýrmak/
Kimselerin bir bok bilmediði Ama bilinmeyen o boklarla dünyanýn yönetildiði bir zaman Belli ki oldukça yanlýþ bir zamandý varlýkta belirmem Bu anlamsýz devran hakkýnda birkaç cümle kurmak isterdim ama O boklar benim de cümlelerime bulaþmýþtýr diye söyleyemem
/Es’ üç...ara vermek/
Dursam ne olur Zaman da benimle beraber durmuyor ki Bu akýl almaz hareketsizlik hiçbir ilahi güce bir meydan okuma deðildir Sadece içimden geçip giden kelimeleri sindirme isteðidir
“Ýkincil zamanlar”
Uzun zamandýr asýlý kaldýðým karanlýðýma güneþ doðacak biliyorum Binlerce ve çeþit çeþit çiçeklerle renklenecek dallarým Kelebekler doðuracaðým göðsümden Yeni yeni ve eþi benzeri olmayan baharlar icat edeceðim
Dinginliðe giden yolu neredeyse tamamladým Her gün dilimi sömüren bir kelimeyi daha atýyorum defterimden Nihayet gün gelecek Konuþmaya gerek duymadan gerçeði anlatmayý öðreneceðim
Arýnmaya giden ilk yol Susmaktan geçer Gelip geçerken gözlerinden ömrün Öylece izlemeyi dener insan Eðer dayanabilirse tüm o acýlara Huzur yakýndýr Çünkü Acýlar bile susmayý öðrenene kadar
Artýk çok fazla hasret duymuyorum kimseye ya da hiçbir þeye Ýçimde birikecek kadar uzun aralar vermiyorum Olmasý gerektiði yerde olmasý gerekecek kadar ilerliyorum Ne gelene ne de gidene göre yeni yeni yollar açmýyorum daðlarýma
Boyumdan büyük iþlere kalkýþmýþ gibi dursam da Boyumun yettiði Gözümün gördüðü þeylere neden merak duyayým Bir merak olacaksa içimde Henüz tatmadýðým Hayal etmediðim Daha tanýþmadýðým þeyler için olmasý lazým
Duruyorum Bekliyorum Susuyorum yeni bir hayat beklercesine Tüm bunlar bir hayale adanmýþ boþvermeler deðil Ben sadece gelecek olaný bekliyorum
/Es’ dört….çaðýrmak/
Çocukluðumu en sevdiðim bilyenin içine sakladým Düþler býraktým koynuna rengarenk Elimden alýnan her bir hayal için Çýkarýp bir tanesini gecelerine sarmalayacak
/Es’ beþ…/seslenmek/
En sevdiðim koltukta oturmuyorum artýk En sevdiðim koltuða sadece uzaktan bakýyorum Gerçeklik dediðin çok diþli bir canavar gibiyse Ben artýk en sevdiðim koltuða uzanmýþ bir ben ile hayallenmeyi tercih ediyorum Bazen olandan daha iyi geliyor olabilecek olanlar Gereklilikler zindanýnda kendimi hapsetmiyorum
/Es’ altý...susma/
Kýrýlmaz oldu dilimdeki kemik Acým dindi açtý çiçeklerim Baþka bir baharým henüz bilinmeyen tadý damaðýmda Suskunluðuma yenik düþtü sonunda hüznüm
/Es’ son…./
y...
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.