bir liman kalkar uzaktan
aralýktý
öldüðü zaman bende
daha sahipsizdi o
evvelden önce bilmiyordum
kýrýlan gözlerindeki özlem dolu donuklarýný saymamýþtým
bilmiyordum mutluluk gibi gelip gitmiþti
oysaki baba olacaktým onda saygý ile
dünyamý öðretir iken baðýrmadan
kýrýklýðý yaþatmadan örneklerle
bir ANNE olacaktým bildiðim kadar
geceleri hep örterdim üstünü üþürdü diye
bilirdim yüreðimin tam ortasýnda ýsýnsýn isterdim
bilmeden önce yarýný düþünmeden haberi yoktu
sevmenin bana verdiði o yaralarýný
uçsun istedim þahidim yoktu alýþýrdý ölmesin istedim
konar kýrk mermerli bir yere yazýn donmasýn istedim
o güzel diki aklým ölmesin diye unutmakla yormadým onu
düþtüðü gördüðüm an zayýflamýþtý ellerim ve ayaklarým
tutamazdým çünkü kanatlarý kýrk deðildi
gözleri baþka bir geceye bakýyordu
usul usul gider iken sabahlarýmda korkmadým ve hiç aðlamadým
yaþlarým yoktu çünkü benden daha iyi birine vurulmuþtu
düzeltemezdim yüreðinin ateþini baþka bir kalpde atýyordu
hala bana gel diyemezdim
ruhum ellerindeydi kaným acýsa bile sustum ondan
kaçtým sevginin yedi veren kýzýllýklarýndan
onun için yaþamayý seçtim onlardan uzak durmak için
güldüm hep kendime olmayan beni üzdüm fark edemediðim
aþktý gelip beni bulup beni benden eden yalnýzlýkta
avuç dolusu kýza bilirdim , kolum kadar kýzabilirdim
ama yapmadým yapamadým idam olan sevgiyi onun gibi vuramadým
korkmadým aslýnda umuttu benim ikizim
sokakta kedileri ve kuþlarý sevdim güldü yüzüm
içindeki çocuðu güldürdüm
o da benim gibi öksüzdü kýrýk bir þiir gibi
ayrýldým þair gibi hecelerden
basit bir serbest oldum
o yüzdendir
üç satýrlýk adamlýðým
her þeyden üç tane....
üç kuruþluk adam
yýllarýn karanlýðýný çizdi
sokak lambasý altýnda
süzülen nefesi ile kýrýk sözcükler
batýmýnda
cebinde
babadan kalma suskun saat týkýrtýsý
elinde anteni kýrýlmýþ eski radyo
çalan türkü tezeneden bir ayrýlýk bir yoksulluk birde ölüm
gece üç gözleri yoktu
tanrý ayaklarýna dert vermiþti
akýlsýz baþýn derdini çekiyordu
ne bir ah nede son piþmanlýk
baðýrarak sustu
çünkü uðurlamak istiyordu
içinde hala diri kalamayan emanetleri vardý
bir resim kenarý yýrtýk birde gömlek cebinde þiir gibi anlamsýzlýklar
bir gariplik düþtü karanlýða
baþý dikliði eðildi
yanmayan tütünü düþtü
devrildi uzun uzun beyaz ýþýðýn kenarýna
ve
þairi hükümsüz
bir þiirdi ansýzýn
duran hüzne
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.