bazen bir yýldýz kayar öyle kanatsýz kuþlar gibi gözlerinin ufkunu açar düþersin peþine... o yýldýz sis perdesini aralar adýmlar adýmlar derken yer yýldýz tarlasý gök masmavi denize döner de kayýk misali bir saða bir sola avuçlarsýn yalnýzlýðý üstelik kalabalýklar içinde yapayalnýz hissedersin ne ekmek ne su katýksýzdýr düþ’ler , dile gelir büyük harflerle “aidiyet “ der der de aklýn canýna düþer eksiklerin sýzlatýr kesiklerin baðýrýr içtimaya çýkmýþ gibi solunun eksiði yolunun kesik kesik çizgisi parmaklarýnýn kesiði adýmlarýnýn siliði hep bir eksiði tamamlanmayan yitiði... Sibel Karagöz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.