KARTONLARDA AĞLAR

evim,yuvam kartondur
piþpirik kaðýtlarý gibi
resimli
renk renk
cývýl cývýl
dýþý
parýl parýl parlar
ellerimin arasýnda
kah karýþtýrýr
kah dizerim
olmadý
yazarým
kalemim karadýr
harflerim eðri
anýlar arasýnda küreksiz
dalgasýna ,depremine dayanamaz
çokça boðulurum
çokça enkaz altýnda yaralarýmýn aðýtlarýna kulak veririm
kulaklarýmýn zarýný yýrtarcasýna baðýrýrlar
dinlerim ,aðlarým
aðlarým ,dinlerim
nihayetinde sýðýnaðým karton
duvarlarým kara kalem
bakýþlarým yönsüz
nere baksam
harflerin içinden fýrlayan sen
yazdýðým,yazamadýðým ne varsa
gözyaþlarýmýn saðanaðýndan
mürekkeplerinden soyunarak
hiçliðe yol alýr
eririm
kartondan sýðýnaðým gibi
gamdýr bu
öyle
çýrýlçýplaktýr
yalýn...
iç benliðimde
kartonlarda aðlar
hiç diye diye...
Sibel Karagöz
Sosyal Medyada Paylaşın: