Aynam

Sen beni tanýmazsýn aynam,
Bilmezsin kimin gözleriyle baktýðýmý.
Bu saçlar benim deðil, deðil bu eller,
Anlarsýn.
Aldanma seni tutan parmaklarýma,
Kýrýlýrsýn, düþersin ansýzýn.
Avuçlarýmda can bulacaðýn,
Gerçek deðil þaþýrýrsýn.
Görmezsin bahtým satýlýða çýkarýlacak,
Bir eskicinin yorgun dudaklarýnda.
Kalbim tozlu kaldýrýmlara vurulacak,
Belki her þeyin adýný yitireceðim,
Belki bacalarýn karasý yüzümü boyayacak,
Tanýnmayacaðým yaðmur yaðmadýkça.
Isýnmayacak tekrar gülüþlerim,
Gözlerim ýslanmadýkça.
Bilmezsin sen, görünmez olur kimi suratlar,
Sokak lambalarý yanmadýkça.

Sen beni tanýmazsýn aynam,
Anlamazsýn odamýn lisaný hâlinden,
Perdeler birisini bekliyor gibi,
Parkeler hazýr ayaklarýna,
Yeni bir gün baþlayacak kapý çalýnsa.
Ah! Bilmiyor,
Her kapýnýn ardýndaki o sandýðým.
Yüreðim diz vuracak ayaklarýna,
Gözlerim uçurtma gibi saçlarýna takýlacak,
Elimde deðil kalbimde izi çýkacak sicim ipinin,
Ardýndan sürükleneceðim.
Sýðmýyor artýk bu çocukluk, bu özlem ceplerime,
Kendimi tanýyamýyorum,
Sen hiç tanýyamazsýn aynam.

6.07.2020
SÝVAS
Sosyal Medyada Paylaşın: