Saklı Bahçen
Bahçende çiçeklerin rengi bile sapsarý,
Ýnan gün gün eritmiþ seni görme ýsrârý.
Gün batýmý vurdukça minik gövdeleriyle,
Seslensen gelecekler bir çocuk özlemiyle.
Ýste filizlensinler semânýn alt katýnda,
Ýste bir bir açsýnlar mehtâba daldýðýnda.
Gül, ay renginde doðsun pencerene yansýsýn,
Gökten düþen üç cemre saçlarýný tarasýn.
Beyaz tüller içinde gelin gibi lâleler,
Mum olup ýþýtsýnlar bahçeni birer birer.
Öyle bir hayrânlýk ki bahçende bitmez heves,
Suya kandýkça deðil senden aldýkça nefes.
Sanýlýr talîm etmiþ rüzgâr deðince servi,
Sen gezindikçe nazdan süzülür kirpikleri.
Deðdirme topraðýna kalsa âþýk bî-çâre,
Cevr-ü cefâ da hoþtur gülü bülbüle verme.
Bitmez umut âþýðýn parlayan niþânýdýr,
Naza boyun eðilir talihin hitâbýdýr.
Öyle bir efsûn ki bu her þey serâba döner,
Bahçen sandýðým yerler bir bakýþýnmýþ meðer.
14.06.2020 Sivas
Muhammet KÖÇEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.