GÖKKUŞAĞI YEDİ RENK

Güvercin kanadýnda çarpar yüreðim,
Bir kuþ bulutu uçtu baþýmda
Hiçbiri sen deðil
Sessiz sessiz þiirler yazarým sana
Cebimde küçük umutlar biriktiririm
Özlemlerimi içime atarým ama,
Kendimi içine atacak bir yer ararým
Kalp dediðin kaç kez çarpar?
Göz dediðin kaç göze bakar?
Yalýn gözlerimle baktým gizlice,
Okyanus dipli ela gözlerine
Kalbime asrýn aþýsý oldun, biliyor musun?
Ilýk yirmi üç Haziran sabahýnda
Avuçlarýmda iyimserlik, yüreðimde hüzün var
Haziran hýzlýca geçip gitti
Bugün günlerde yedi Temmuz
Doðduðun gündeyiz yani!
Boþuna topluyorum kýr çiçekleri
Ýnce þiirleri boþuna örüyorum
Öyle uzaklardayýz ki!
Birlikte þiir okuyamayacaðýz...
Topladýðým çiçekler öylece kurudu
Boþuna seviyorum çiçekleri
Onca havayý boþuna soluyorum
Baþýmý göðe kaldýrýp, yýldýzlarý boþuna sayýyorum
Bir tek dolunay þahittir, sana söylediklerime
Sonra gökkuþaðýnýn renklerini anýmsýyorum
Sarý kýrmýzý yeþil, toplam yedi renk,
Diðer tonlarý söylemiyorum bile
Ne çok yalnýzým, yýldýzlar da olmazsa
Yýllarý ikiye bölüyorum
Bir parçasý karanlýk,
Öbür parçasý sen diyorum...
Onca özlem biriktirmem boþuna biliyorum.

7 Temmuz 2020
Hüseyin Taþdemir


Sosyal Medyada Paylaşın: