NE ÇOK YALNIZIM

Ne çok yalnýzým
Þehirlerde kendime misafirim
Sokaklarda tek baþýna sönük lamba
Yüreðimi uzak diyarlara býrakmýþým
Kendi ruhuma gardiyan olmuþum
Denize bakmak romantik gelmiyor bana
Yalnýzlýktan üþüdüðümü bilirim
Hobi için balýða çýkanlardan deðilim
Yalnýzlýðýmý, balýklarla paylaþýrým
Efkar için raký içmem...
Yüklediðim hüznü dökmek için içerim
Mezem yalnýzca umut, bir dilim de sen
Ezberimde çocukluðum, biraz da özlem
Sövmeyi bilirim, sevmeyi bildiðim kadar
Tanrýlara inanmam...
Bir tek söze, bir de gülen gözüne inanýrým
Eski Mýsýr tanrýlarýný bilir misin?
Hepsi hayýn çýktý...
Ne çok yalnýzým...
Buralara ait deðilim galiba!
Sýnýrlarý çizilmiþ ülkeleri reddediyorum
Tel örgülü bahçeler bana zindan
Aðrý’da, tendurek daðý
Roboski’de, katliam
Belgrat ormanýnda meþe aðacý
Sivas’ta, ozanýn sazýyým.

2 Temmuz 2020
Hüseyin Taþdemir



Sosyal Medyada Paylaşın: