BEKLE BENİ EY ÇOCUK

Adem ile baþladým/bir yapraðýn ardýnda
Sonra bir elma düþtü/cennetin ortasýna

Dedim ki ; Yapma Havva/o elma yasak gibi (!)
Dürttü o mel’un iblis/sahi, yasak neydi ki

Sonra da Habil oldum/Kabil’ce katledilen
Ve ardýndan gelen/yüzlerce peygamber’dim ben

Oysa her dil aynýydý/her din Hakka götürdü
Kimi cennette çiçek/kimi ateþte küldü

"Ýnsan"dý benim adým/"Ýnsan"ca kalmasamda
Nuh’un tufanýndan/dersimi almasamda

Ýsmail oldum birden/kurban ettim kendimi
Hak dedi ; "ben razýyým"/býrak sen Ýbrahim’i

Ve ardýndan Davut’tum/Asa’lý Musa oldum
Ýsa oldum çarmýhta/çivilerle vuruldum

Hýra daðýna inen/nur’un sahibiydim ben
Muhammed’e ram olup/Hakka secde eyleyen

Dil halkýn’dý/din Hakkýn/inandýk tevekkülle
Günahlarý yýkadým/ateþten kalan külle

Ve sonra bir ses geldi/ötenin ötesinden
Dedi ; iyi bilirsin/çocuklarý sesinden

Sonra baktým güneþe/gözlerinde kanlý yaþ
Ölüyordu çocuklar/sessizce, yavaþ yavaþ

Oysa çýðlýk çýðlýða/dünyamýn dört bir yaný
Gökleri inletiyor/Anne’lerin feryadý

Þimdi toprak altýnda/kaldý bütün gülüþler
Mirasýn mýydý çocuk/bana her gün ölüþler

Her çiçeðin altýnda/bir çocuk cesedi var
Dünya nedir ki dünya/þu kainat bana dar

Bekle beni ey çocuk/geleceðim elbette
Öpeceðim alnýndan/seni bulup cennette

Ýbrahim ÖNÜÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: