NOTALARINDAN SOYUNMUŞ ARSIZ ŞARKILAR:

Upuzun sancýlý yýllara direnen
ve hiç olmadýk zamanlarda yorgun sesi beynimizin duvarlarýna çarpan!
Ve yüreðimizin kýlcallarýnda bir kemanýn tiz sesiyle hâlâ yasý tutulan hüzzam sevdalara...

*

Sevgidir özlenen, sevgili deðil..
çünkü, yitirilen sevgidir, sevgili deðil...


I

Sen, haklý bir intihar gibi hâlâ bileklerime dolanan...
kim bilir þimdi, kimin yangýnýnda küllenip kalan...
kimin soluðunda düðümlenip susulan.

II

Yanýtýna yasak bir sorusun sen,
eðriye doðruyu boðdurduðun..

Sen, yaðmuru kirletilmiþ bulut;
kirli aþklarda arýnmayý umarak
umudunu soldurduðun...

"Yamalý yerlerinden kanýyor" ömrün.
ne çok sevgi yaðmalanýp, soluyor.
sesinin ayazýnda ýlýk þarkýlar üþüyor...
günlerin,
günlerin terlemiþ teninde senin için kaypak bir intihar gülümsüyor...

De ki; ne çok þey yitip gidiyor
çatlamýþ sesimizden ne susuþlar sýzýyor...

De ki; içimizde hýncahýnç bir yalnýzlýk ölüyor.
günler öyle acýtarak, örseleyerek, yerle bir ederek geçiyor ömrümüzden.
hoyrat bir panzer gibi geçiyor...

Bilmem, kaç bin yýldýr içimizde acýlý bir sonbahar yapraklarýný döküyor.

III

Sen, yaðmuru yaðmalanmýþ bulut..
omuzlarý düþük bir akþamüstü
yüzünde yorulmuþ bir gülümseme,
heybende tedirgin vazgeçiþler,
avuçlarýnda,
ömrüne sýzan ertelenmiþ günlerin küf tadý...

Uzadýkça uzuyor hasretin,
yollara savrulduðun..
yenik bir þarký oturur sesinin avlusuna
kalbini avuttuðun...

Ve iþte felçli belleðinde hayatýn,
soluk bir fotoðrafta kendini unuttuðun...

IV

Sen, sesinin yýrtýk yerlerini susuþlarýyla yamayan...
saçlarý savrulup akþamýn alnýna düþen;
sen, yalnýzlýðýna leþ kargalarý üþüþen!

Sen, upuzun yýllarýn aðýrlýðýnda ömrü yorulan...
kim bilir þimdi, kimin yangýnýnda küllenip kalan...
kimin soluðunda düðümlenip susulan.


Birdal Erdoðmuþ -
Sosyal Medyada Paylaşın: