YALNIZLIĞIN RESMİ (Selma Pekşen)

Usumda gizlenen felçli bir el(veda) var
Þairin kaleminden þiirsel bir resim çiziyorum
Fýrça misali her mürekkep darbesiyle can bulan
Siyahýn insafýna sýðýntý, beyazýn resmi…
Önce;
Güneþe gebe kalýyorum geceye aykýrý düþüp
Ve yýrtýyorum, göðümüzü sarmalayan kara kefeni
Damaðýma sinmiþ elma þekeri tadýnda tebessüme
Hasretle ve çýðlýksýz
Dualar sarmalýnda doðum sancýsý
Kara bulutlarý, týrnaklarýmla parçalayarak
Zoraki bir güneþ doðuruyorum.
Ýþte tuvalimin aydýnlýðý…
Ardýndan
Yeni baþlayacak hayatý çizmeliyim mýsralarla
Deli gibi çýrpýnýþlar baþlamaz mý?
Yaþama kaynaðýndan fýþkýran berrak su misali
Kaç kýþýn kuru meþesini býçkýlarým yontarak.
Uykusuz geçen gecelere inatla
Ayakta dimdik durabilme mücadelesi
Ve bir karanlýðýn, pembe duvaklý gelini gibi
Þemsiye oldum siyah kardan koruyarak.
Yeþilime beyaz katarak çizdiðim resim
Þimdi bir çocuðun suskun gözlerinde gizli
Böyle mazlum durma ne olur.
Siyah elmas gibi bir çift sukut
Alevliyor titreyen ellerimi…
Vur diyorum
Vur kâðýdýn göðsüne kara kalemi
Sýzlasýn onun da göðsü benim gibi…
Sýzlýyor ya!
Resmimin ince fikirli temasý
Helalinden süt verdiðim damarlar
Bir de gözyaþýma karýþan kaným sýzlýyor.
Ayaðýma dar gelen eski bir pabuç gibi
Þekil buldukça bu ömür resmi
Tuvalim dar geliyor.
Kalemimden dökülen mýsralar sýzlýyor…
Oysa
Ne çok eksiði var.
Daha fýrça darbesinden mahrum dizelerle
Beyaz güvercinler yazacaktým gökyüzüne
Ve top oynarken düþen çocuðun
Kanayan dizlerini silecektim kalemimle.
Küçük bir kedi yavrusu korkacaktý
Týrmandýðý ulu çýnarýn dallarýna tutsak
Kahve telvesinde kýsmet uman kýzlar, otururken gölgesinde
Henüz bitmemiþken þairin kaleminde hayat resmi
Bu tumturaklý veda sözleri niye?
Þimdi bana diyorlar ki;
Gecenin gündüz olduðu vakitlerin emeðini
Haraç mezat üç kuruþa sat gitsin
Zalimin zillet dolu müzayedesinde
Kolay mý söyle?
Þimdi
Karanlýðýn tenhasýnda çýrpýnarak can veren
Ölü bir yalnýzlýk resmi var…
Siyahýn beyazý ezdiði yüreðimin
Usunda gizlenen felçli bir el(veda) var…
SELMA PEKÞEN
Sosyal Medyada Paylaşın: