Ben seni hiç düşünmüyorum ki..

Unutuyorum seni.
Seninle dolu her þeyi.
Hayalin canlanmýyor her gece düþlerimde.
Ve ben her gece sarýlmýyorum ki
o hayaline.
Seni anmak isterken,
Bak, sesimde çatlamýyor özleminden.
Göðsümde içimi cýz ettiren
inceden bir sýzý da yok.
Yokluðun da,
liyme liyme parçalamýyor içimi.
Görüyorsun iþte,
Ben seni hiç düþünmüyorum ki...

Kýrýlmýyor artýk gözlerim.
Kör olmuyor duygularým.
Belli olmuyor mu?
Saçmalamýyorum hiç konuþurken.
Anlayabiliyor musun?
Belki fazla tanýmamýþým seni.
Ve ne gariptir ki,
ölesiye de özlemiyorum nefesini.
Görüyorsun iþte,
Ben seni hiç düþünmüyorum ki...

Yokluðunun ertesi günü.
Cehennem bu olmasa gerek dedim kendime.
Kör sevdana bilendim.
Ve yoktu artýk yanýmda suretin.
canýmý da hiç acýtmýyor ki,
gözlerimi deler gibi
bakýþlarýný hatýrlamak.
Baþýmý yasladýðým omzunun olmayýþý,
ruhumu teslim ettirmiyor ki hüzünlere.
Görüyorsun iþte,
Ben seni hiç düþünmüyorum ki...

Rüyalarýma girmiyor vuslat.
Avare avare dolaþmýyorum hiç caddelerde.
Ve üzülmüyorum ki hiç,
kaybetmedim ben mavi gökyüzümü.
Bak güneþte ýsýtýyor tenimi,
yanýyorum.
Gülüþmelerimiz gelmiyor hiç aklýma.
Sarýlýþýnla üstüme sinen kokunun
hissiyatý da ürpertmiyor tüylerimi.
Hiç düþünmüyorum yani seni.
Her yer sýla deðil ki zaten bana.
Ýkimizde yarým kalmadýk nasýlsa.
Görüyorsun iþte,
Ben seni hiç düþünmüyorum ki...

Yazan : Recep Hamza
Sosyal Medyada Paylaşın: