Ebru'li

Þimdi bir yaz vakti.
Yüreðime serpiþtirdiðin güzelliklerle,
sesleniyorum sana.
Gün batýmýnýn doðuþunu seyre dalýyorum,
Ebru’li akþamlarda.
Karanlýk gecelerim,
kabus dolu düþlerim,
artýk hepsi,
ebedi bir kýþ uykusunda.

Yüreðimi yakan,
içimi parçalayan,
bitmez tükenmez kederlerin,
artýk son bulma vakti.
Ýki seven kalbin mutluluk dolu Aþk’ý.
Renkli düþler,
ve sonsuz gülüþlerde saklý.

Gözlerindeki masumiyet ile
hasret dolu gecelerime doðan güneþsin.
Berrak,
tertemiz,
beyaz bir sayfa açtým kendime.
Ve içinde bir tek sen varsýn.
Ebru’li düþlerimin sahibi,
Yaþamýma can katan,
koca bir hayatsýn sevgilim.
Koca bir hayatsýn.

Biraz seni bana,
beni de sana katýyorum.
Rengarenk oluyor o anda ikimize dünya.
Ve görüyorum ki,
geldiðimiz son nokta.
Ayýrmasýn MEVLAM,
bu iki seven yüreði ebedi mutlulukta.

Son bulmayacak Aþk’la sende kalsam.
Durup bir daha kalsam.
Bir daha.
Hiç bitmeden,
hiç gitmeden,
sonsuza kadar sende tutuklu,
Müebbet olsam be sevdiðim.
Cennetteki son maabedimmm.
Þimdi benim rengim,
ne sarý, ne de mavii.
Gözümün görüp,
gönlümün alabildiði her yer,
Artýk bende Ebru’liiii...

Yazan : Recep Hamza
Sosyal Medyada Paylaşın: