Gözlerim derin uyku alemlerin de idi Kimseyi görmeden yaþayýp Yaþamýn taa için de yanlizlikla besleniyordu Yasam o kadar gaddardi ki Aglayamiyordum bile Sanki saf ve duygu dolu adam gitmiþ Yerine ruhu olmayan Dünyadan kopmuþ Her yolda ayaðýna taþ takýlan Kör talihli bir talihsiz idim. Ama bir gun öyle bir güneþ doðdu ki Sokaðýn tam ortasýna Bütün karanlýk kuytu ne kadar yer varsa Aydýnlýða kavustu Ýþte o gün! Yüzümdeki mutsuz çizelgeler Mutluluk döngüsüne vermiþti kendini Kalbimi zaten hiç sormayýn O çoktan ritmini bulup Heyecana Aþka Mutluluða Ve ÖZÜNE kavuþmuþtu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.