Ben ormanlarýn bekçisi Sürgün adamý O olmazdý olamazdý Aþk ihtilali baþladý Ben duygularýmýn kurbanýyým Çarparak bölen bölerek çarpan Sineðin kâðýda konmasý bu Dur kýmýldama dur eski resmini getir O güzel günleri geri getir Bana sevgilimi getir Daðdan geleni bekle Dur emirleri bekle Yükselirken alçalan alçalýrken yükselen Aydýnlýðý besleyen ve besleyen karanlýðý Ah koynuna Konya’’dan sevgili alan Ah sevgiliyi koynunda saklayan Gül muþtusu salýyor topraða Gül muþtusu býrakýyor yapraða Yer gök bakýrken insana Kim dinler kim duyar sesimi Daðlarý bekliyor korku Saçlarýný sürüklüyor periþan yalnýzlýðýn Bir kement atýyor bana o güzel Belli ki vatanda isyan var Menzile varýr mý yollar Yusuf çýk kuyudan çýkamam ki
Mevlana Yunus ve Diyar-ý Rum Erenler ki dað gibi yürekleri var Benim içimse baþtanbaþa uçurum Bir gün elbette biz de çaðrýlýrýz þölene Yamalý elbiselerimiz ve çamurlu üst baþlarýmýzla Geçildi ayýplý bahçelerden Bir kuyuya düþmüþ bedenleri ve kömürleþmiþ beyinleri var Medine yollarýnda kalmýþ yar Aþkýn silinmez izleri var Mekke’’de /ruhum Bir balýkçý göründü dehlizlerde Gel sen beni tini tini Yollarýn izlerin bekçisiyim ben
Ahmet KEMAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismail karaosmanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.