ZAMAN’LA
Giderken,
‘’Üzülme, unutursun. Bulursun baþka, zamanla’’ dedi.
Gülümsedim!
‘’Düþünme sen. Bu acýlar baþa bela, hem aþka zam, anla’’ dedim…
Ve ekledim.
‘’Yine de sen; Gönlünün zembereðini hep, aþka zamanla!’’
Antakya, 06 Kasým 2016
Ali ASAFOÐULLARI
***
UNUTAMAZSIN
Ýster uzaða git
Ýster uzaya…
Ýster buza bas yangýnýný
Ýstersen tuza…
Sen beni ömrünce
Unutamazsýn…
Antakya, 10 Mart 2016
Ali Asafoðullarý
***
PELESENK
Iþýðým ol benim
Býrak sana dönsün tümüyle bedenim
Sen bilmesen de
Býrak!
Hüzünlerinden,
Üzmelerinden deðil
Huzmelerinden beslensin yüreðim…
Sen bilmesen de
Býrak!
Yaþama sebebim…
*
Islýðým ol benim
Býrak da notalara döksün, dudaklarým adýný
Sen bilmesen de
Býrak!
Melodik dualarla bestelensin aþkýmýz…
Vuslatý olsun…
Ya da olmasýn…
Ne fark eder?
Sen bilmesen de
Býrak!
Gizlice öpsün dudaklarým alnýný!
Ya da
Dudaklarýn mýsralarýmý…
Bursa, 09 Ocak 2020
Ali Asafoðullarý
***
14 Þubat
Deliye her gün bayrammýþ ya!
Enikonu,
Benimki de o hesap iþte…
Dünü... Bugünü... Öbür günü,
Ne fark eder?
Âþýk adama her gün,
Sevgililer günü...
Antakya, 14 Þubat 2019
Ali Asafoðullarý
***
Acým
AÐLARKEN.
KESÝK KESÝK NEFES ALAN ADAMLARIN ACISINI
HENÜZ HÝÇ BÝR ÞAÝR, RESMETMEDÝ NOTAYA!
Antakya, 15 Eylül 2017
Ali Asafoðullarý
***
Aðlayan Adam
Aðlayasým gelmiþ; Aðladým demin…
*
Saçlarýma ayaz deðdi, gri bir dona seðirtti gün.
Baþým, omuzlarýma aðýr geldi, öne eðildi…
Gözyaþlarým, yerçekimine yenildi!
Ben ‘bana’ saðýrým bugün…
Antakya, 05 Mart 2018
Ali ASAFOÐULLARI
***
Ama Ben
Eðer ben Tanrý olsaydým;
Gözlerinin güzelliðine boyardým gökyüzünü
Kullarým üzüldüðü zaman
Gökyüzüne bakýp da unutsunlar hüzünü
Eðer ben Tanrý olsaydým;
Ruhunun güzelliðini verirdim tüm insanlara
Acýlar, yokluklar, savaþlar, gözyaþlarý
Çoðaldýðý an;
Acýlar sevinçlere...
Yokluklar varlýða...
Savaþlar barýþa...
Gözyaþlarý mutluluða dönüþsün...
Kullarým hep mutluluðu bölüþsün...
Ama ben;
Tanrý deðilim ki...
Sarýmazý, 02 Temmuz 1994
Ali ASAFOÐULLARI
***
ALDANIÞ
Apansýz bastýrdý bu sonbahar
Haber vermeden geldi kýþ
Beklemiyordun böyle tipi,
Böyle fýrtýna;
Bilmem geçer mi ki bu titreyiþ,
Bu ritmik sýtma…
Aþk denilen þey bir deli kuþun!
Ne denli saçma…
Artýk iflah etmez beni bu büyük vurgun!
Sus… Ne olur sus…
Aðzýný açma
Sakýn ha… Sakýn deme!
Ve hýçkýrarak aðlama…
Öylesine doydum ki sahte sevdana;
Hayýr… Ýnanmam, inanmýyorum
Beni sevdiðini söyleme…
Sus… Acýma sancý ekleme!
Bitti artýk bitti, anlýyor musun?
Bir daha dönmem sana
Beni bekleme…
…………………..BENÝ BEKLEME…
Ankara 29 Mart 2000
Ali ASAFOÐULLARI
***
ARA
‘BÝR ARA VEREYÝM’ DEDÝM
BAKTIM
BÝRAYA VERMÝÞÝM KENDÝMÝ!
YÝNE DE
SEN BÝR ARA
BENÝ ARA
BÝR AYA KALMASIN!
E MÝ?
Antakya, 31 Temmuz 2019
Ali Asafoðullarý
***
Arayýþ
Kaç kat olduðunu
Bilmesek de arþýn
Herkes içinde
Bir bitmez arayýþýn...
Kimi esmer derdinde
Kimiyse sarýþýn...
Gözün kara renginde
Köz’ünse ala...
Kaþýn yaya denginde
Dudaðýn bala...
Kalmýþýz ortasýnda
Manasýz bir yarýþýn...
Belli olmasa da zamaný
Mutluluða varýþýn...
Kimi hayal peþinde
Kimiyse aþýn...
Kimi de ben gibi
Bir ümitsiz aþkýn...
Bursa 12 Ocak 2009
Ali Asafoðullarý
***
O Þarký
Sevdiðim,
Bahar yaðmurlarý mevsimi
…Geldi de geçiyor bu elden
Yapraklar koþuþuyor hâlâ
Kurumaya yüz tutmuþ
…Çimenlerin üstünden
Amaçsýz bir kaçýþ bu
Öylesine… Amansýz…
Ýçimi titreten,
…Yüzümü yakan bu lanet yelden!
Uçuþuyor da uçuþuyor cancaðýzým
Sapsarý gazeller uçuþuyor,
Bahçeler, yollar boyunca
Ve sonra…
Ve sonra, yüreðim burkuluyor birden
Radyodan yükselen sesle, usulca…
Sevdiðin o þarkýyý duyunca…
KHO Ankara, 31 Ekim 1999
Ali ASAFOÐULLARI
***
Benim gecenin bu saatinde pencereni gagalayan. Þiir!
Yaþadýðý sevgi fýrtýnasýný, kendi kalbine bile itiraf etmekten çekinen, zavallý yüreklerin tercümaný…
Sakýn… Sakýn yalan gözlerle bakma yüzüme! Anlarým…
Bil ki aþký çoðaltmakla geçti, bütün anlarým… Saðým, solum, önüm, arkam… Kýsacasý bütün yanlarým, söbe!
Aþk: Korkaklarýn yanýndan bile geçmez, canlarým! Yurduna uðramaz yalancýlarýn! Dünyayý umursamaz. Dik baþlýdýr, isyankârdýr, yasalarý dinlemez…
Milliyeti yoktur. Deri rengi bilmez… Yaþ farký gözetmez! Irk ayrýmý yapmaz… Cekete, kravata, markaya bakmaz… Diplomayý, kartviziti, etiketi takmaz… Para, pul, at, yat, kat, han hepsi hikâye… Aldanmaz…
Aþký kandýramazsýnýz, günah sinmiþ bakýþla ya da sadece kabuktaki nakýþla… Yakýþýklýlýk, güzellik beþ para etmez… Hele ki pazarlýk eden yârle muhabbet de etmez!
Unutma!
Âþýk olmak, haktýr! Ýzin gerekmez… Bazen pat diye gelir, bazen aðýr aðýr çýkar merdivenlerden. Gelir, yerleþir, insaný deðiþtirir… Dünyayý güzelleþtirir…
Asidir. Dik baþlýdýr. Boyun eðmez… Hak yemez. Yedirtmez de hakkýný! Dedikodularý duymaz… Suçlamalarý dinlemez… Eleþtirilere güler geçer…
Hz. Yusuf’un dediði gibi;
‘’Aþk kutsaldýr. Kirli gönüllerde yuva yapmaz!’’
Yani Aþk; Daima onu hak edeni seçer…
Hatýrla;
Ben bilge bir nehirim. Ve asýrlardýr sürer bu devinim…
Upuzun bir öyküdür bu. Ýnsanlýðýn cenin haliyle baþlar ve sonsuza dek sürer, gider…
Benim gecenin bu saatinde pencereni gagalayan;
Yaþadýðý sevgi fýrtýnasýný, kendi kalbine bile itiraf etmekten çekinen, zavallý yüreklerin tercümaný… Þiir!
Perdeleri aç… Rüzgârý savur… Camlarý parçala… Ve kýrýk kanatlarýmla beni, koynuna al…
Antakya, 10 Ekim 2010
Ali Asafoðullarý