MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Şarabi Düşler Ülkesi-Moldova Roman çalışmamdan
Ali Asaf

Şarabi Düşler Ülkesi-Moldova Roman çalışmamdan



Ben seni
Gönlüme deðil,
Ömrüme sýðdýrmaya çalýþýrken
Sen beni,
Üç hecelik
EL VE DA’ya sýðdýrdýn…

***
Ve veda… Sonun baþlangýcý.

Veda, çeþitli versiyonlarý olan bir ayrýlýk seremonisidir. Törenseldir. Ekseriyetle en az iki kiþilik bir oyunun, son sahnesidir. Yaþanýlanlara bakýp gülümsemek ve o vakte kadar Tanrý’nýn hayatýna kattýklarýna þükretmek gerekir aslýnda ama bunu pek az insan baþarabilir. Ayrýlýklarý göðüslemek öyle her yiðidin harcý deðildir.

Vedalar, cevap hakký tanýnmayan, tek taraflý vurgunlardýr. Ayrýlmanýn hüznü ve burukluðuyla ekþimsi bir tat dolar ömrünüze ve giderek tatsýzlaþýr. Acýr… Ve vedalar her zaman acýtýr. Terk eden kim olursa olsun, kimi zaman mecburiyetten, kimi zaman vakit geldiðinden gidilir. Kimi zaman ülkene veda etmen gerekir, kimi zaman sevdiðine… Ve kimi zaman da dostlarýna… Olaylar, kiþiler deðiþir ancak sonuç deðiþmez! Canýn acýr, gözlerin dolar, boðazýna bir düðüm takýlýr ve oracýkta kalýr. Tek bildiðin geri dönüþü olmayan bir yolda olduðundur!

Veda, kýsa bir kelimedir. Öznesi belirsizlik, yüklemiyse çaresizliktir...

Hayat vedalarla tükeniyordu aslýnda. Nelere veda etmiþtik þimdiye kadar? Bebekliðimize, çocukluðumuza, okulumuza, mahallemize, ergenliðimize, delikanlýlýðýmýza, genç kýzlýðýmýza, platonik sevdalarýmýza, liselerimize, öðretmenlerimize, arkadaþlarýmýza, þehrimize ve belki de ülkemize… Bu örnekleri çoðaltmak mümkündü tabi ama kýsaca hayat vedalardan ibaret bir akýþtý belki de…

Hep bir son gibi görünse de yepyeni baþlangýçlara yelken açýlan andýr… Ve her insanýn en iyi, en etkili, en son vedasýdýr, ölüm…

‘’Ýnsanlarýn birbirini tanýmasý için, en iyi zaman, ayrýlmalarýna en yakýn zamandýr.’’ demiþ Dostoyevski…

Doðru zamanda olmamasýndandýr belki de bu kadar zor olmasý. Zordur vedalar. Zorluðu zamansýzlýðýdýr… Doðasýnda vardýr zamansýzlýk… Hele bir de ön ek aldý mý? Acýsýndan yenilmez bir sancý sunar damaklarýmýza…

El/veda…

El olur… El olursun…


***

Vakit, helâlleþmek mevsimi

Gel, Katlimin huzurunda diz çöküyorum…
Boðazým harf vurgunu!
Gözlerimdeki teslimiyet ondan…
Biliyorum ölüm kapý aralýyor bilinmez ötelere.
Oysa düþleyebildiðin kadardý/r yaþamak!
Aþk y/önümü kesince afalladým
Bir rüyadan düþmekti belki,
Tutunmak, saçlarýnýn sabahýna tutunmak…

Ah yarasý engin dehlizlerde saklým
Kadere kafa tutmak sana mý kaldý?
Ondan mý korkularýný hor bakýþlara rötuþlayan bu cüret?
Çek dudaðýndan kanadý kýrýk harfleri
Sür kalbimin kanattýðýn yanýna buseni ki
Yüreðimin elleri yakaný býraksýn…

Gel, temize çekelim kendimizi…
Aþk; yanmaksa
Durmadan ve dumanýný duyurmadan,
Ýçin için yanmaksa
Aþk, acýyý yamanmaksa
Tebessümlerle maskelerken sancýyý,
Palyaço olmaksa biraz…
Gülünç hallere düþmekse aþk!
Bu benim…
Bu benim nefesim…
Bu benim sesim…
Kimin gözyaþlarý sanýyorsun gökyüzünden dökülen?
Sevindir içimdeki kimsesiz çocuðu ki
Damlalar notasýný sana atfetsin…


Gel, katre katre düþüyorken payýmýza umut
Ben yine seni susuyorum ‘hiç’ ten ‘hep’ e doðru
Aþk s/özümü kesiyor, çuvallýyorum…
Sana bakarken bir yaným eriyor hep!
Saçlarýný uçuran rüzgâr dilime dolanýp
Tarifi zor bir kýzýllýkta ‘lâl’leþtiriyor sesimi
Üstelik vakit, helalleþmek mevsimi…
Býrak ellerin avuçlarýmda kaybolsun ki
Rabbim kul hakkýndan seni affetsin…

Gel,
Vakit, helalleþmek mevsimi…


Ali Asafoðullarý

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.