Ben sarayda doðmadým Ben varoþlarýn çocuðu Hiç kýlýç kuþanamadým Derviþler döner ya hu Benim çocukluðum bu Benim evim aynamdýr Sokaðým ruh dünyamdýr Vur çocuðum vur baþýný kayalara Yeþil benim vataným Ben kentlerde boðuldum Aþklar kývancým oldu Yaþama sevincim kýsýr kaldý Ben kendimi kitaplarda kaybettim Kitaplarda buldum Ben seni unuttum yaz Sevgili ortamýndayken Kâbe benim rüyamdý Babam Kâbe için aðlardý Atlar koþumlandý koþumlandý Yaðlarý eridi bakýþlar uzadý Saraylar yýkýldý evler onarýldý, Þimdi hepimiz birer sultanýz artýk Þimdi elleri uzatýyoruz þak þak Bir iki atla ipe uzan takýl bana Ben pençelerimle aþkým Seni sevdim seni öptüm seni aþkým Sana kandým sana yandým inandým Ölüme çýkan yol bu mu ne Gazze’’ye örülen duvar Benim aðlayaným var gülenim var Rüyada görülen timsah neye yarar Beni yuttu yutacak bir duvar Bu aþkýn önünde ne badireler var Ne badireler var Fener alaylarý neden yok Neden sevinilmeyen aþýrý Ve beðenilmeye aþý Beni hapsediyor bütün Her yeri sardý yangýn Sarýyor haneyi büsbütün Ben seni güllere baðladým Güllere sor güllere Güllerin savaþý yakýn Ben seni güllere saydým Sen beni ateþlere say Ben seni savaþa yordum Sen beni barýþa yor Ben bütün eylemleri yok saydým Alkýþladým tüm iyi niteli davranýþlarý Eþyalarý kovdum içimi bozmuþlardý Gülleri kokladým durdum Seni aradým durdum Vinçlerle tartým cürümleri
Ahmet KEMAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismail karaosmanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.