bir kitap sayfasýnda gülüþünün kanadý çevirirken sonsuzluða doðru sessizce gözlerimden damlayan anýlarý kaldýrýp göðe doðru sana açýlan her kapý..
düþtüðüm ateþ kaplarken ruhumu özümde cayýr cayýr yanan sen kollarýnda yavrun kokusuyla manzaran en çok anneliðini seviyorum sevgili unutmaya çalýþýp tarumar ettikçe beni..
deðil sana doymak þöyle dursun kýrýntýsýna ölür insan böyle sevdanýn eksildikçe dakikalar ömrümün geçiþinden sýzlar aþkýnýn damarlarýmda atan ahengi ve sen en çok hatýrlanan sevda olacaksýn..
bir kibrit ve kainatý aydýnlatan alev göðsümde kor tutan yaþam sevinci feda olsun yoluna her ömür sonsuza mümkün olsa baþka bir hayatta yüreðime iþleyen nazarýný asla unutma sevginle bir gün gelip nabzým dursada..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Faruk Pehlevi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.