Bir bulut geçiyor insanoðlunun üzerinden Bu insanoðlunun göðü bu çocuk
Baktým bir gökyüzü almýþ aklýný gidiyor Bu gökyüzü bu bulut beni deli edecek
Seni gördüm bu aþk demekti Bu çocuk bu rüzgâr beni deli edecek
Kar yapýyor ve ufuklar bakýyor Ufuklar sýcak Bu kar— Sabahlara dek yaðacak Hatýralar yaðacak Ben aðlayacaðým
Lambayý yakma býrak Düþsün bir damla gözyaþý ufuklara O dilsiz ufuklara Býrak Ben sensiz sedasýz aðlayacaðým Akýtýcý gözyaþlarýný akrep Çatlayacaðým Haykýracaðým Kimsesiz olduðunu utancýn Acýmanýn aslan yüzlü çocuklarý Hürriyetin Kediler kadar baþýboþ olmak la —bir tutulduðunu Anla Ýmanýn elleri kor artýk Ve hatýrla karga sekiþli zulme ’Ah tanrý bizi býrakmýþ mý yoksa büsbütün’ Dedi ‘Yoksa biz mi býrakmýþýz kutsal ýþýðý’
Ahmet Kemal Sosyal Medyada Paylaşın:
ismail karaosmanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.