Geceler, çekemiyor düþlerimin yükünü Sigaramda, uykusuz gecelerim tütüyor, Baþucumda erirken bu gece de mum gibi Sabah yakýn olmalý; bak, horozlar ötüyor...
Bir rüzgâr olup esiverse de sevdâm, Uçursa alev alev saçlarýný yüzüme Ve salkým salkým sallansa zeytindallarýnda Gözlerinin renginde umutlar. Yýkýp gökyüzünü tutan hüzün sütunlarýný Gökkubbeyi indirsem ayaklarýnýn dibine, Gece, tüm gizemiyle örtse üzerimizi, Mehtaplý bir eylül gecesi Ýstanbul’un Sarsa, tüm gözlerden gizlese bizi... Koynumuzda yýldýzlar uçuþsa kelebekler gibi Zaman esirimiz olsa, vuslatý bekler gibi Ve bütün güz bahçeleri Üstümüze dökseler güllerini, Öpsem, doyasýya öpsem o güzel ellerini...
..........Düþlerimi yaþatmýyor bana zâlim geceler, ..........Dudaðýmda hep böyle; kýrýk dökük heceler...
Oysa bana ’günaydýn ’ derdi sabahlar... Kekik kokulu rüzgârlarla gelirdi bana sevgin, Seher yeli gibi eserdi hep, ince ince Ve çiçek açmýþ kiraz aðacý gibi olurdu dünyam Sen gelince, Hasreti düþlerde gidermek için Gecelere yalvardýðým günlerden önce...
..........Uykusuz geceleri eritip bir mum gibi ..........Ödedim birer birer bütün günahlarýmý, ..........Hasret yetti canýma, özledim sonum gibi ..........Bana ’günaydýn’ diyen, eski sabahlarýmý...
Ünal Beþkese (2009)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.